Wszystkie szczęśliwe rodziny

Książka „Wszystkie szczęśliwe rodziny” autorstwa Hervé Le Telliera, znanego z powieści „Anomalia”, to autobiograficzna opowieść o dzieciństwie spędzonym w otoczeniu francuskiej wyższej klasy średniej. W przeciwieństwie do opowieści o trudnym dzieciństwie, ten autor nie doświadczał przemocy ani niedostatku; otrzymał solidne wykształcenie w renomowanych szkołach. Le Tellier umieszcza swoje wspomnienia w kontekście społecznych konwenansów i rodzinnych relacji, rysując obraz pokolenia zawieszonego między przeszłością wojenną a niepewnym jutrem.

Autor konfrontuje swoją historię z wpływami literackimi Didiera Eribona i Annie Ernaux, dając tym samym czytelnikowi wgląd w rzeczywistość ukształtowaną przez burżuazyjne wartości. Z książki emanuje tragikomizm sytuacji, które Le Tellier opisuje z humorem i dystansem, jednocześnie ujawniając aspekty toksycznych relacji rodzinnych, szczególnie z ekscentryczną matką i enigmatycznym ojczymem. Pierwsze zdanie książki zaskakuje nieortodoksyjnym spojrzeniem na miłość do rodziców, zachęcając do refleksji nad naturalnością tego uczucia.

Mimo trudnych tematów, Le Tellier unika narracji pełnej pretensji, kierując swoje spostrzeżenia bardziej ku ironi i autoironii. Zamiast tego, w „Wszystkich szczęśliwych rodzinach” znajdziemy akceptację i stoicyzm wobec nieuchronnych życiowych przeciwności. „Nie proszę już o współczucie, a czas smutku minął” – podsumowuje autor, oferując czytelnikowi pełne zrozumienia spojrzenie na własną przeszłość.