Wrogowie w myśli politycznej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej

Monografia "Wrogowie w myśli politycznej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej" zagłębia się w kluczowe zagadnienia związane z polityką, szczególnie koncentrując się na rozróżnieniach przyjaciel-wróg. Inspiracją dla tej analizy były teorie Carla Schmidta oraz klasyczne rozważania nad totalitaryzmem, które podkreślają potrzebę badań nad strukturą tych rozróżnień. Schmidt widzi politykę jako nieustanną walkę z przeciwnikiem, wskazując, że jej istotą jest właśnie podział na wrogów i sojuszników. Taki podział określał granice polityki, różnicując ją od innych obszarów życia społecznego.

Dla efektywnego działania w sferze publicznej konieczne było zatem przypisanie poszczególnych podmiotów do kategorii wrogów lub sojuszników. Analizując rzeczywistość polityczną, istotne było zidentyfikowanie zagrożeń dla tożsamości i funkcjonowania określonych podmiotów, w tym zmian w strukturach społecznych czy politycznych. To pozwalało na uwzględnienie w myśli politycznej zarówno rzeczywistych, jak i potencjalnych zagrożeń. W kontekście PZPR mianem wrogów określano nie tylko faktycznych przeciwników komunizmu, ale i wrogów obiektywnych oraz potencjalnych. Wrogiem była również wrogość w aspekcie symbolicznym, co uwzględniało szersze procesy przemian oraz prądy intelektualne, mogące zagrozić istniejącym strukturom.