Władca chciwości. Władcy grzechu. Tom 3

„Władca Chciwości”

“Kochanie kogoś nie wystarczało, jeśli tego nie okazywałeś.
Docenianie kogoś nie wystarczało, jeśli tego nie wyrażałem.”

[współpraca reklamowa @_bezwstydna]

Bez uśmiechów, czułości, niedotrzymanych obietnic i dzień, w którym…

wszystko zniszczył.

1000 prawdziwych róż i 1000 złamanych obietnic.

“Chcę rozwodu.”
__

Ta książka zabolała i personalnie dotknęła.

Sprawiła, że było mi niedobrze. Z nerwów, sytuacji oraz ponownych odwiedzin jednego z gorszych demonów.

Właśnie tym była i jest Władca Chciwości. Historią, którą się czuję w każdym zakamarku umysłu, a jeszcze bardziej ją się odczuwa w momencie, kiedy coś podobnego miało miejsce w twoim życiu.

Tę historię najbardziej zrozumieją Ci, którzy będąc w naprawdę długoletnim związku mieli problemy i je przezwyciężyli.

Bo ta książka to droga do przebaczenia, zrozumienia, odbudowy zaufania i walki o samego siebie. O odnalezieniu szczęścia oraz docenieniu tego, czego najczęściej się nie zauważa i zatraca, bo…

Gesty znaczą więcej.
Słowa znaczą więcej.
Dostrzeżenie wyraża więcej niż tysiąc słów.

Strach, ból, niepewność…

Tak bardzo dotkliwe.

Polubiłam się z bohaterami tej książki i potrafiłam ich w większości zrozumieć oraz zauważyć moment, w którym wszystko zaczęło się sypać, natomiast…

Nie jestem za celowym i świadomym ranieniem osób, które są moim światem, a zwłaszcza tych, których się kocha, ale tutaj to, co zrobiła Alessandra w pewnej scenie było dla mnie ciosem poniżej pasa i miałam ochotę wejść do książki i zrobić jej coś niedobrego. Przysięgam.

Poznaj głównych bohaterów.

Dominic… och Dominic. Facet, który do wszystkiego doszedł bez grosza na strat z ukochaną przy boku i jej nieustannym wsparciem oraz wiarą. Ambitny, bezwzględny, dla którego ona była stałą, a zarobione pieniądze ruchomą, za którymi bez tchu podążał.

Jednak co się stanie, kiedy on nieustannie o niej zapominał i w pewnym dniu zapomni o rocznicy?

“Odchodzę…”

Dwa słowa. Tak bolesne i tak bardzo siejące spustoszenie.

Kochał ją nad życie.

Alessandra… Alessandra, która była po prostu jego żoną. Zatracona i niedoceniana, która pragnęła zawalczyć o siebie i chciała dążyć do niezależności, docenienia samej siebie oraz przypomnieć sobie marzenia, które poszły w zapomnienie. Podobała mi się jej kreacja.

Relacja między głównymi bohaterami była dobra, ale brakowało mi jednego. Rozdzierającej tęsknoty, której tutaj zabrakło. Sceny między bohaterami były świetne i bardzo dobrze opisane.

Natomiast jeżeli chodzi o jej rozwój to do tego nie będę mieć żadnego “ale”, bo nie oszukujmy się, ale kiedy masz problemy w związku i jest już naprawdę bardzo źle to pragniesz, żeby ten koszmar jak najszybciej się skończył. Chcesz wtedy ulgi, zrozumienia i żeby wszystko było dobrze.

Jedyne, co mi się nie podobało to zakończenie, które w moim odczuciu było marne oraz sytuacja z bratem, która miała powodować napięcie. Zostało to bardzo słabo rozwinięte i jest mi aż przykro z tego powodu, bo oczekiwałam napięcia i nieoczekiwanych emocji, których w tamtym momencie najzwyczajniej w świecie zabrakło.

Pomijając tę końcówkę, to historia mi się podobała i odczułam tę historię na własnym sercu.

Dlatego…

Dbaj o siebie, kochaj.

Nie zatracaj się, walcz o marzenia i własne cele.

Pielęgnuj swój związek, bo on potrzebuje czasu, uwagi, zrozumienia, docenienia, nieograniczonej miłości, wiary, wsparcia i…

OBECNOŚCI.