Wierszem i Prozą

Poezja to misternie spleciony łańcuch, gdzie każde ogniwo jest solidne i heroicznie trwałe. Istnieją wiersze przypominające subtelne naszyjniki, noszone blisko serca przez pokolenia, zachowując swoją delikatność i prostotę. Są te emanujące złotym blaskiem, święcie pielęgnowane, oraz te potężne jak masywne kotwice, które stawiają opór burzom zdolnym zatopić statki-symbolizujące kraje, narody i pokolenia. To dzięki nim utrzymujemy pamięć, znajdujemy siłę, by przetrwać i dopłynąć do bezpiecznej przystani. Każdy wiersz ma swoje miejsce i znaczenie, choć nie zawsze jest ukazywany na pokaz. Niektóre utwory są noszone dyskretnie, blisko serca, podczas gdy inne poddaje się odbudowie i przekazuje nowym pokoleniom. Tworzą one niezachwianą, niepękającą strukturę słów, na której można polegać, zespawaną prawdziwym ogniem natchnienia.