Widokówki z niebytu

„Widokówki z niebytu” to zbiór esejów autorstwa Zbigniewa Macheja, który prezentuje osobistą i intymną refleksję na temat czytania polskiej literatury w czasach, gdy jej znaczenie coraz bardziej się zmniejsza. Machej, będący poetą, eseistą, tłumaczem z języków słowackiego i czeskiego, a także aktywnym działaczem kulturalnym oraz dyplomatą, skupia się na dziełach często zapomnianych lub pomijanych w obecnym dyskursie literackim.

Eseje przywołują wspomnienia z Krakowa lat 80. XX wieku i twórców związanych z nurtem Nowej Fali, takich jak Kornhauser i Zagajewski, a także wątki związane z Szymborską i Różewiczem, których autor znał osobiście. Spotykamy również międzynarodowe postaci jak Miłosza, choć jego obecność jest mniej znacząca, a nie zauważymy zupełnie Konwickiego, mimo jego dużej roli w tamtej epoce. Machej w dwóch esejach przypomina o dawno zapomnianym pisarzu i grafiku Mieczysławie Piotrowskim, którego dzieła, choć kiedyś uznawane za znakomite, popadły w zapomnienie.

Sednem książki jest raptularz lektur Macheja z lat 2012-2013, powstały niedługo po śmierci Wisławy Szymborskiej. Dzięki tej książce Machej odkrywa przed czytelnikami literaturę fascynującą, ale zapomnianą, spychając ją z powrotem z przepaści niemalże niebytu, co trafnie oddaje tytuł publikacji.