Walhalla

Kiedy sięgnąłem po ten horror autorstwa Grahama Mastertona, nie byłem do końca pewien, czego się spodziewać. Minęły lata, odkąd czytałem cokolwiek autorstwa Mastertona - był jednym z tych autorów, z którymi parałem się w liceum i na studiach, ale nigdy w pełni się nie wciągnąłem. Tym razem jednak przyciągnęło mnie założenie: opuszczona rezydencja z mroczną historią, uparty bohater i pełzające poczucie strachu. Powiem tylko, że ta książka nie zawiodła.

Historia obraca się wokół Craiga Bellmana, adwokata próbującego dojść do siebie po przerażającym napadzie, który pozostawił go emocjonalnym i fizycznym wrakiem. Z kaprysu postanawia kupić starą, zniszczoną rezydencję o nazwie Walhalla, mimo że od samego początku jest jasne, że coś jest bardzo nie tak z tym miejscem. Jego żona Effie nie jest zachwycona i szczerze mówiąc, nie mogę jej za to winić. Od momentu, gdy postawili stopę w Walhalli, można poczuć złowrogą obecność domu. Jest nie tylko nawiedzony - jest przeklęty, a ta klątwa zaczyna przenikać do ich życia.

Wyróżnia tę książkę sposób, w jaki Masterton uczynił sam dom postacią. Walhalla to nie tylko sceneria; ona żyje, a jej złowrogi wpływ staje się coraz bardziej widoczny z każdym kolejnym rozdziałem. Effie słyszy tajemnicze krzyki, dzieją się dziwne rzeczy, a Craig - cóż, powiedzmy, że Craig zaczyna się zmieniać w sposób, który jest równie niepokojący, co fascynujący. Jego obsesja na punkcie domu rośnie i wkrótce obserwujemy, jak przekształca się fizycznie i psychicznie w coś nie do poznania. 

Napięcie jest nieustające. Od momentu, w którym Craig kupuje dom, wiesz, że wszystko pójdzie nie tak, ale Masterton nie pozwala ci zgadnąć, jak to się wszystko potoczy. Zgony, które zdarzają się na początku nadają ton, ale to, co trzymało mnie w napięciu, to powolne odkrywanie historii Walhalli. Pierwotny właściciel domu był ekscentrycznym milionerem z zamiłowaniem do hazardu i zamiłowaniem do zemsty, a mrok, który pozostawił, jest namacalny. Im głębiej Craig zostaje wciągnięty w orbitę domu, tym bardziej wszystko staje się niestabilne.

To, co uwielbiam w tej książce, to sposób, w jaki łączy ona horror psychologiczny z nadprzyrodzonymi zjawiskami. Nie chodzi tylko o duchy czy klątwy - chodzi o ludzkie wady. Chciwość, obsesja i pragnienie władzy odgrywają tu ważną rolę i sprawiają, że historia wydaje się ugruntowana, nawet gdy rzeczy stają się surrealistyczne. Horror nie polega tylko na upiornych odgłosach czy tragicznych zgonach; to obserwowanie, jak Craig powoli się zatraca i jak dom wykorzystuje jego słabości.

Przyznaję, że historia ma kilka przewidywalnych momentów. Jeśli przeczytałeś wystarczająco dużo historii o nawiedzonych domach, zauważysz pewne typowe elementów. Ale nawet gdy domyśliłem się, co się wydarzy, nadal byłem przyklejony do książki. To świadectwo umiejętności opowiadania historii przez Mastertona. Jego pisarstwo tworzy tak przytłaczającą, niesamowitą atmosferę, że nie sposób się nie wciągnąć. 

Jedną z rzeczy, która mnie zaskoczyła, było to, jak żywe i zapadające w pamięć były niektóre sceny. Pewien szczególny moment z lustrem przyprawił mnie o dreszcze, a opisy transformacji Craiga są po prostu przerażające. To nie jest książka, która polega na wiadrach krwi, aby cię przestraszyć - chodzi bardziej o budowanie atmosfery niepokoju i pozwalanie jej się gotować, aż się zagotuje. Gdybym miał się czepiać, to powiedziałbym, że tempo wlecze się nieco w środku, a niektóre postacie drugoplanowe wydają się niedopracowane. Ale szczerze mówiąc, są to małe kwestie. Fabuła z nawiązką nadrabia atmosferą, zwrotami akcji i przerażającą atmosferą Walhalli.

Jeśli lubisz historie o nawiedzonych domach z psychologicznym zacięciem lub po prostu szukasz powieści grozy, która jest równie prowokująca do myślenia, co przerażająca, gorąco polecam tę książkę. To klasyczna opowieść o nawiedzonym domu z niespodzianką i przypomniała mi, dlaczego Graham Masterton ma tak oddanych fanów w gatunku horroru. Oficjalnie wróciłem do jego twórczości i nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, jakie inne koszmary ma w zanadrzu.