W małym dworku, Matka, Szewcy

Tom ten gromadzi trzy różnorodne dramaty autorstwa Stanisława Ignacego Witkiewicza, znanego jako wybitny polski dramaturg i artysta.

**W małym dworku** to sztuka z 1921 roku, której premiera na scenie miała miejsce dwa lata później. Utwór stanowi krytykę tradycyjnej konwencji realistycznej, będąc reakcją na „W małym domku” Tadeusza Rittnera. Akcja rozgrywa się w Kozłowicach, gdzie rezyduje rodzina Nibków — Dyapanazy i jego dwie córki. Po niedawnym pogrzebie matki, córki podejmują próbę wywołania jej ducha. Zjawa matki, Anastazji Nibek, pojawia się i nawiązuje dialog z domownikami na temat swojej śmierci, a nawet spożywa z nimi śniadanie. Czy sprowadzenie duchowej obecności Anastazji było właściwą decyzją? Rodzina wkrótce przekonuje się o konsekwencjach swojego działania.

**Matka** z 1924 roku to dramat eksplorujący skomplikowaną więź między synem a matką. Główna bohaterka, Janina Węgorzewska, jest zmuszona utrzymywać swojego syna Leona, co rodzi w niej poczucie krzywdy. Janina zajmuje się robótkami ręcznymi, podczas gdy jej syn, intelektualista i filozof, koncentruje się na tworzeniu własnego manifestu ideologicznego. W końcu Leon angażuje się w podejrzane działania, co przynosi mu bogactwo, ale los bywa przewrotny.

W **Szewcach** Witkiewicz ukazuje wizję przyszłego społeczeństwa, które dzięki automatyzacji przechodzi proces dekadencji i upadku cywilizacyjnego. Historia koncentruje się na Szewcach, którzy buntują się przeciwko swojej nudnej i nieproduktywnej egzystencji, poddając się kolejno kilku rewolucjom w poszukiwaniu sensu i celowości.