W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa

Literacki reportaż przedstawia skomplikowany obraz Szwecji w czasach II wojny światowej. Gdy życie Żydów w okupowanej Austrii stało się nie do zniesienia, Elise i Josef Ullmannowie podjęli dramatyczną decyzję: postanowili ocalić swojego trzynastoletniego syna, Ottona, wysyłając go do bezpieczniejszego kraju — Szwecji. Przez pięć długich lat, aż do ich tragicznej śmierci w Auschwitz w 1944 roku, Ullmannowie pisali do swojego syna ponad pięćset listów. Elisabeth Åsbrink, bazując na tej korespondencji, stworzyła poruszającą opowieść o miłości, tęsknocie i ludzkiej tragedii wpisanej w ponure karty europejskiej historii XX wieku.

W tej narracji pojawia się również postać Ingvara Kamprada, przyszłego założyciela IKEI, który w młodości fascynował się ideologią nazistowską i należał do szwedzkich organizacji o podobnych poglądach. Drogi Ottona i Ingvara skrzyżowały się, kiedy Otto zatrudnił się na farmie prowadzonej przez rodzinę Kampradów. Pomimo wiedzy o żydowskim pochodzeniu Ottona i skrajnych poglądach Ingvara, między chłopcami zawiązała się przyjaźń, co stanowi niezwykły paradoks w obliczu dzielącego ich świata nienawiści.

Åsbrink tworzy poruszający obraz życia, które w jednej chwili może zamienić się w gruzy i desperackich prób ocalenia w obliczu samotności i najgorszego rodzaju nietolerancji. Autorka ujawnia również ciemne karty historii Szwecji, demaskując jej niechętną i bierną postawę wobec Żydów oraz zaskakującą obojętność wobec Holokaustu.