W imię trzech diabłów. Historia polowań na czarownice

W średniowiecznej Europie przez około trzysta lat trwały brutalne polowania na czarownice, które pochłonęły życie dziesiątek tysięcy ludzi oskarżonych o czary. Inkwizytorzy, współpracując ze świeckimi władzami, prowadzili te inkwizycyjne kampanie, a ich motywy często czerpały z katolickiego traktatu autorstwa Heinricha Kramera, znanego jako „Młot na czarownice”. Ten dokument dostarczał szerokiej wiedzy na temat demonologii i sztuk magicznych, wpływając na wyroki sądowe. W czasach średniowiecznych oraz wczesnej nowożytności strach przed czarną magią stał się wszechobecnym zjawiskiem, które obwiniało czarowników o wszelkie tragedie, takie jak głód i choroby, przypisując im konszachty z diabłem.

Dieter Breuers w swojej książce zaprasza czytelnika na wciągającą podróż w czasie, odsłaniając epokę przesądów, histerii i irracjonalnej wiary w demoniczne siły. W tym okresie każdy mógł zostać posądzony o czarnoksięstwo — bez względu na płeć, wiek czy status społeczny. Oskarżenia często były efektem niefortunnych zbiegów okoliczności lub złośliwych pomówień. Mogło być wystarczające, aby być osobą urodziwą, dzieckiem o nietypowych zachowaniach, lokalnym zielarzem czy nieposłusznym sługą, by zyskać miano sługi szatana.