W czepku urodzone. O niewidzialnych bohaterkach szpitalnych korytarzy

Pielęgniarki kończą wymagające i niełatwe studia, a mimo to otrzymują skromne wynagrodzenia. Czują się niedoceniane, gdy postrzegane są tylko jako asystentki lekarzy, pomimo trudnej i odpowiedzialnej pracy, którą wykonują. Pacjenci często dają się im we znaki, co czyni ich zadania niewdzięcznymi. Jednak z pełnym oddaniem wykonują swoje obowiązki, czerpiąc z nich wielką satysfakcję i chęć niesienia pomocy chorym. Pielęgniarstwo dla nich to znacznie więcej niż tylko kariera zawodowa.

Przemierzając wspólnie z nimi szpitalne korytarze, można lepiej zrozumieć, z czym mierzą się na co dzień. Liczne rozmowy z pracownikami różnych oddziałów i placówek w różnych miastach prowadzą do głębszego poznania ich przeżyć i refleksji. Dźwięczy mi w głowie często zadawane pytanie, które podkreśla ich wyjątkowość: "Jestem pielęgniarką, a jaka jest twoja supermoc?"

BIO

Jako pielęgniarka prowadzę bloga, gdzie staram się zmieniać stereotypowe wyobrażenia o moim zawodzie. Moją pasją są ludzie, fascynuje mnie Kraków, rude cocker spaniele, śpiew, zima, a także anestezjologia i intensywna terapia. Jednak największą miłością darzę pielęgniarstwo.