Szczęściara

Muszę przyznać, że mam trochę buntowniczą passę, jeśli chodzi o czytanie serii - zawsze zaczynam od ostatniej książki! Kiedy więc sięgnęłam po „Szczęściarę”, czwartą część serii „Lucky Harbor” Jill Shalvis, nie miałam pojęcia, czego się spodziewać i szczerze mówiąc, nie byłam pewna, czy od razu się z nią polubię. Ale jak się okazało, absolutnie ją pokochałam i teraz wiem, że wkrótce zagłębię się w resztę serii! Historia obraca się wokół Mallory Quinn, pielęgniarki o złotym sercu, która jest znana jako „dobra dziewczyna” w mieście. Zawsze troszczy się o innych - swoich pacjentów, rodzinę, a nawet mieszkańców Lucky Harbor - ale w głębi duszy jest gotowa na zmianę. Skończyła z tym, że zawsze grała bezpiecznie i jest gotowa zaryzykować, nawet jeśli oznacza to wyjście z jej strefy komfortu i wejście w coś nieco bardziej ryzykownego. W jej życiu pojawia się Ty Garrison, były komandos Navy SEAL, który ma w sobie tajemniczość i wystarczająco dużo bagażu, by zapełnić samolot transportowy. Ty zmaga się z własnymi demonami z przeszłości i początkowo wydaje się być kwintesencją „Pana Niewłaściwego”. Wyjaśnił, że jest tylko przejazdem przez Lucky Harbor, chce pozostać sobą, wyleczyć się z emocjonalnych ran, a następnie ruszyć dalej. Ale miasto - i Mallory - mają wobec niego inne plany. Chemia między Mallory i Ty'em jest namacalna od samego początku. Ich związek zaczyna się od pewnego rodzaju romansu bez zobowiązań, który oboje uważają za tymczasowy. Ale oczywiście sprawy nie pozostają proste przez długi czas i wkrótce okazuje się, że przyciągają się do siebie w sposób, którego żadne z nich się nie spodziewało. To, co zaczyna się jako zabawny, seksowny romans, powoli przekształca się w coś znacznie głębszego, a obserwowanie, jak te dwie postacie radzą sobie ze swoimi słabościami, pragnieniami i lękami, próbując dowiedzieć się, czego naprawdę chcą, jest przyjemnością. Jedną z rzeczy, które najbardziej podobały mi się w „Szczęściarze” jest sceneria. Samo miasteczko Lucky Harbor czuje się jak postać w książce. Jest to jedno z tych małych, przytulnych miasteczek, w których wszyscy znają swoje sprawy i chociaż czasami może to być trochę za dużo dla bohaterów, tworzy uroczą i ciepłą atmosferę, której trudno się oprzeć. Istnieje silne poczucie wspólnoty, a dziwaczni mieszkańcy - w tym przyjaciele Mallory z klubu czokoholiczek - wnoszą do historii humor i serce. Mówiąc o czokoholiczkach, muszę wspomnieć o czekoladowych cytatach na początku każdego rozdziału. Są lekkie, zabawne, a w niektórych przypadkach wręcz głupie, ale dodają uroczego, kapryśnego akcentu do książki, który sprawiał, że uśmiechałam się za każdym razem, gdy przewracałam stronę. Sam romans jest pięknie napisany. Shalvis wykonuje świetną robotę równoważąc gorące, namiętne momenty z prawdziwą emocjonalną głębią. Podróż Mallory i Ty'a to nie tylko pożądanie - to uzdrowienie, rozwój i nauka ponownego zaufania, zarówno do siebie, jak i do siebie nawzajem. Oboje bohaterowie zostali zranieni w przeszłości i chociaż oboje są silni na swój własny sposób, muszą również stawić czoła swoim słabościom i lękom, jeśli chcą iść naprzód razem. To powiedziawszy, w tej książce nie chodzi tylko o romans. To także opowieść o przyjaźni, społeczności i odnajdywaniu swojego miejsca w świecie. Decyzja Mallory, by wyrwać się z formy „grzecznej dziewczynki”, jest zrozumiała dla każdego, kto kiedykolwiek czuł się uwięziony w rutynie lub uwięziony przez oczekiwania innych. Walka Ty'a o pogodzenie przeszłości z teraźniejszością i jego powolne uświadamianie sobie, że może znalazł coś, dla czego warto zostać, jest równie fascynujące. Jeśli jesteś fanką współczesnych romansów z mieszanką humoru, serca i ciepła, to „Szczęściara” jest zdecydowanie dla ciebie. Przypominało mi to trochę serię Lisy Kleypas, więc jeśli lubisz przytulne, małomiasteczkowe romanse, poczujesz się tu jak w domu. Dodatkowo, jeśli jesteś podobny do mnie i lubisz lekkie napięcie erotyczne, nie będziesz rozczarowany - Shalvis wie, jak podkręcić temperaturę bez popadania w przesadę. Ogólnie rzecz biorąc, „Szczęściara” to książka idealna na leniwy weekend. To szybka, zabawna lektura, która nie traktuje siebie zbyt poważnie, ale wciąż udaje jej się chwytać za serce. Niezależnie od tego, czy dopiero zaczynasz przygodę z serią „Lucky Harbor”, czy też śledzisz ją od samego początku, ta część pozostawi cię uśmiechniętym, zakochanym, a może nawet spragnionym odrobiny czekolady. Gorąco polecam każdemu, kto szuka dobrej ucieczki!