Ślady

„Ślady” Jakuba Małeckiego to barwna i nieprzewidywalna opowieść o ludzkich losach, gdzie każda postać wnosi coś unikalnego do tej złożonej mozaiki. Koniec świata przybiera w książce różne formy — może być głośnymi eksplozjami, ale i subtelnym szelestem wokół stołu. Tadeusz, który ginie na wojnie, pozostaje żywy w wspomnieniach innych. Bożena, odległa krewniaczka Tadeusza i znana modelka, wciąż ucieka przed samą sobą. Jej ojciec, Ludwik, każdego dnia budzi się w poszukiwaniu swojej tożsamości, co przynosi mu jednocześnie frustrację i nadzieję.

W tej splątanej narracji pojawiają się historie o miłości, wspomnieniach i ludziach przepełnionych samotnością i marzeniami, które chcieliby zrealizować lub zapomnieć. Niektórzy żyją jedynie częściowo, inni pragną przeżywać życie wielokrotnie. W ich codzienność wkrada się coś nieuchwytnego, coś, czego nie są świadomi, choć mogą to przeczuwać.

Jakub Małecki umiejętnie układa fabularną układankę, gdzie poszczególne opowieści są splecione, a ich odkrywanie zależy od interpretacji czytelnika. Autor mistrzowsko operuje formą i treścią, łącząc uniwersalne tematy narodzin, codziennego życia i przemijania z wszechobecnym napięciem. Sylwia Chutnik i Michał Nogaś doceniają tę książkę za głębię emocji i nietuzinkowe spojrzenie na ludzkie historie. W „Śladach” Małecki potwierdza swoją pozycję w polskiej literaturze jako autor, który unika schematów i zaskakuje złożonością opowieści.