Rzeczywistość komponowana

"Rzeczywistość komponowana" to zbiór kluczowych esejów i wywiadów prasowych Jolanty Brach-Czainy, znanej filozofki, autora książek takich jak "Szczeliny istnienia" i "Błony umysłu." Pochodząca z wyjątkowej lini kobiet - córka Ireny, wnuczka Bronisławy, prawnuczka Ludwiki, Jolanta na początku swojej kariery akademickiej koncentrowała się na estetyce i teatrologii. Z czasem jej zainteresowania przesunęły się w kierunku etyki i literatury, a w latach 90. aktywnie angażowała się w ruch feministyczny, broniąc praw kobiet do samostanowienia. Na początku XXI wieku publikowała teksty poświęcone "radykalnej sztuce kobiecej" i apelowała o wolność artystyczną. Ten zbiór, wzbogacony wstępem autorstwa Elizy Kąckiej, ukazuje rozwój myśli Brach-Czainy na przestrzeni lat.

W "Lubiewie" autorka dostrzegała nadzieję w "przegięciu" jako ochronie przed "zniewoleniem i terrorem monolitycznych zasad". Już wtedy, kiedy nie mówiono o niebinarności, interesowały ją sytuacje, gdy "ukazują się nowe formy człowieczeństwa". W jednym ze swoich artykułów określiła Radio Maryja jako "nieszczęście polskiej kultury". Postulowała, by na wystawach umieszczać ostrzeżenia o możliwości "obrazy uczuć religijnych", niezależnie od tematyki. W swoim tekście z 1995 roku, "Progi polskiego feminizmu", podkreślała, że choć wartości propagowane przez systemy komunistyczne i katolickie były sprzeczne, to ich nakazy często się kumulowały.

Dla Jolanty Brach-Czainy esej filozoficzny stanowił "próbę wyjścia z intelektualnej pułapki", oferując "ryzykowną przygodę" wymagającą "niekonwencjonalnych rozwiązań". "Rzeczywistość komponowana" dostarcza czytelnikom takiego rodzaju intelektualnych wyzwań i oferuje niejedną przygodę pełną niespodzianek i pułapek.