Rozstajne drogi

W książce "Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu" mamy okazję zagłębić się w skomplikowane dzieje polskich rodzin z północno-wschodnich regionów międzywojennej Polski, które przez dekady były tematem tabu w oficjalnych narracjach historycznych. U schyłku lat 30. XX wieku, dokładnie od września 1939 roku, tereny Wileńszczyzny kilkukrotnie przeszły pod panowanie różnych okupantów, a w powojennej Polsce te dramatyczne zmiany nie były poruszane w edukacji szkolnej. Polityka tamtych lat skutecznie wymazywała pamięć o polskich granicach sprzed wojny.

Ludzie zmuszeni do ucieczki i przesiedleń nie mieli pozwolenia na powrót do swoich domów, co doprowadziło do tego, że wielu z nich nigdy nie ujrzało swoich stron rodzinnych na nowo. Na kartach powieści splatają się losy trzech młodzieńców z pokolenia Kolumbów, a dzieje ich familijne odzwierciedlają tumultuousność dawnych Kresów.

Polityczne zawirowania rozdarły harmonijne współistnienie różnorodności narodowej, zmieniając sąsiadów w przeciwników. Przykłady tych osobistych historii ilustrują, jak wielkie zmiany polityczne wpłynęły na życie setek tysięcy mieszkańców Wileńszczyzny. Wiarygodność opowieści wzmacniają prawdziwe postacie, które pojawiają się w książce, podkreślając znaczenie indywidualnych losów w większym kontekście historycznym. Każda tragiczna historia odnajduje swoje miejsce w szerokim kontinuum dziejów narodowych, przypominając o konieczności pamięci o przeszłości.