Romy i droga do Paryża

Kogo nie zapytałabym o "Sissi" każdy odpowiada- Romy Schneider. Przyznam, że również i ja właśnie podczas oglądania trylogii Ensta Marischki zostałam nią oczarowana. Choć minęło od tego czasu wiele lat wciąż pamiętam i chętnie do niej wracam. Tak dowiedziałam się, że istniała taka aktorka jak ona. Cukierkowa opowieść o losach Królowej Elżbiety Bawarskiej i Cesarza Franciszka Józefa do dziś wzbudza u widzów nostalgię i ciepło. Romy Schneider zagrała w serii mając 16, 17 i 18 lat co zaszufladkowało ją w Niemczach i Austrii przez, co chciano obsadzać tylko w rolach niewiniątek podobnych do filmowej postaci wykreowanej przez reżysera na potrzebę filmów.

Będąca pod kuratelą matki- znanej aktorki Magdy Schneider, która również niekiedy partnerowała jej filmach i ojczyma grała w produkcjach, które oboje za nią wybierali czy dysponowali gażami twierdząc, że tak będzie dla niej najlepiej. Gdy Romy zaczynała pracę na planie filmu "Christine" nie wiedziała o życiu nic. Cała historia zawarta w książce zaczyna się w samolocie lecącym z Monachium do Paryża. 19-latka miała właśnie wtedy poznać aktora mającego jej partnerować. Tak też poznała Alaina Delona- początkującego aktora, francuza o nieciekawej reputacji. Pierwsze wcale niedobre wrażenie nie wróżyło również obopólnej sympatii. Jak się okazało- wielka miłość między tym dwojgiem ludzi narodziła się na planie filmu, gdzieś pomiędzy ujęciami, utwierdziła oboje w pewności swoich uczuć w czasie podróży pociągiem i zaowocowała latami wspólnej, życiowej drogi. To Alain pokazał zahukanej Romy, że warto być wolnym przez, co postawiła dla ukochanego wszystko na jedną kartę i przeniosła się za nim do Paryża wbrew woli matki i ojczyma zwanego przez nią pieszczotliwie "daddy". To właśnie oni zorganizowali ich zaręczyny żeby uspokoić prasę, która nie pozostawiała na Romy suchej nitki nie mogąc jej wybaczyć miłości do francuza i zostawienia dla niego ojczyzny. Mimo ciągłych nalegań ojczyma do powrotu w roli "Sissi" ona nigdy się na to nie zdecydowała. Wręcz przeciwnie robiła wszystko, by zerwać z jej wizerunkiem i nie być z nią kojarzoną. Nie robiła na niej wrażenia wręcz astronomiczna suma oferowana za czwartą część przygód "Sissi", która swoją drogą nigdy nie powstała.

Im bardziej rozkwitała ich miłość i kariera Delona tym bardziej jej własna stała w miejscu. Romy nie była francuską więc obcą w kraju ukochanego. Wtedy też za jego pośrednictwem poznała człowieka, który był jego wielkim mentorem, a on jego wiernym i oddanym uczniem- Luchino Viscontiego- scenarzystę i reżysera teatralnego włoskiego pochodzenia. Obsadzenie w sztuce Alaina i partnerującej mu Romy zwanej przez reżysera Rominą w roli Annabelli w kontrowersyjnym spektaklu o kazirodczej miłości między rodzeństwem mimo ogromu jej wysiłku i wielu momentów zwątpienia okazało się wielkim sukcesem. Był to moment powrotu Romy i pokazania światu, że jest równie dobrą aktorką sceniczną jak filmową. Początkowo chłodna relacja z reżyserem przeistoczyła się z przyjaźń. Visconti ją cenił, obsadził również w filmie "Boccacio '70" i podarował pierścień, który był własnością jego matki.

Za sprawą wyżej wspomnianego reżysera Romy poznała również Coco Chanel, która miała zaprojektować jej stroje do "Boccacio '70". Zapewne inaczej wyobrażała sobie słynną projektantkę, która początkowo okazała się uszczypliwa, dość wścibska wobec niej i niekoniecznie miła. Jednakże i tutaj okazało się, że odnalazły wspólny język i zrozumienie.

Po książkę sięgnęłam zafascynowana relacją Romy Schneider i Alaina Delona. Chciałam wiedzieć jak to wszystko zaczęło się, trwało i nie zawiodłam się. Tworzyli szczęśliwą parę w niesformalizowanym związku w czasach kiedy było to szokujące, a nawet niedopuszczalne. Każdy oczekiwał od nich wstąpienia w związek małżeński tylko nie oni sami. Ich miłość opierała się na wsparciu i zaufaniu, co było piękne. Mimo, że z czasem ich drogi zawodowo zaczęły się rozchodzić, sami zaczęli się mijać w codziennym życiu, a Delon pokochał inną kobietę, która została jego żoną, co Romy przepłaciła ciężką depresją to pozostali sobie życzliwi. To on zaproponował jej, by partnerowała mu w filmie "Basen" gdy jej kariera ponownie nieco zwolniła. Stworzyli wtedy niesamowity filmowy obraz. Poznał jej syna Davida, którego ojcem był Harry Meyen. To właśnie tragiczna śmierć Davida ostatecznie złamała serce Romy i mimo posiadania drugiego dziecka nie pozwoliła się podnieść. Teorii na temat jej śmierci jest sporo faktem natomiast jest to, że to właśnie Delon czuwał przy niej gdy zmarła, zorganizował pogrzeb i przeniesienie jej syna do wspólnego grobu.
W 2008 roku odebrał w imieniu Romy honorowego Cezara gdzie wygłosił piękną, chwytającą za serce przemowę. Jestem o tym w pełni przekonana, że brakowało mu swojej Puppele jak ją nazywał i tęsknił za nią przez resztę swojego życia.

Romy mówiła, że jej życie zmieniło troje ludzi: Delon, Visconti i Coco Chanel. Chciała w życiu tego czego oczekuje większość kobiet. Być kochaną, spełnioną w roli żony i matki, a także w jej przypadku docenianą aktorką.

Całość napisana jest w formie powieści, co było dla mnie miłym zaskoczeniem. Wspaniała historia, którą czyta się jednym tchem- jaką drogę przebyła Romy, by móc zacząć żyć według swoich zasad i zerwać z wizerunkiem "Sissi". Jest to również historia o przyjaźni, blaskach i cieniach sławy oraz o tym ile ludzie są w stanie zrobić w imię prawdziwego, szczerego uczucia. Polecam każdemu kto chce zgłębić historię Romy Schneider z nieco innej strony. Historię z konkretnego okresu jej życia i kariery. Pozycja ta od dziś jest na szczególnym miejscu w moim księgozbiorze i z całą pewnością jeszcze do niej wrócę.