Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Raptularz
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
W najnowszym zbiorze wierszy zatytułowanym "Zmierzch", Urszula Kozioł kontynuuje swoje poetyckie wędrówki, eksplorując nowe horyzonty dojrzałego humanizmu. Po przeważającym w poprzednich dziełach tonie lamentu i żalu, tutaj znajduje się miejsce na refleksję nad kruchością życia oraz potrzebą troski o ludzi, zwierzęta i rośliny. W swoich wierszach poetka dostrzega coraz większy smutek, pisząc: "Z biegiem lat smutek ogromnieje we mnie", a jej poezja melancholijnie żegna piękno świata oraz samej siebie. Liryczny podmiot oddaje uczucie oddalenia: "Jestem daleko od siebie/ ja nie jest już mną". Pomimo tego, w utworach obecna jest wiara w to, że można uchwycić te ulotne chwile i doświadczyć jeszcze jednego cudu: "dzień, który wstaje".
Urszula Kozioł, twórczyni posługująca się wyrafinowaną formą, zdołała stworzyć swój własny, unikalny język poetycki. Jest laureatką licznych wyróżnień, w tym Nagrody PEN-u oraz niemieckich nagród: Eichendorffa i Nagrody Głównej Kraju Dolnej Saksonii. Otrzymała również Wrocławską Nagrodę Poetycką Silesius. Kozioł została uhonorowana tytułem Doktora Honoris Causa Uniwersytetu Wrocławskiego oraz mianowana honorowym obywatelem Wrocławia i Biłgoraja.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
W najnowszym zbiorze wierszy zatytułowanym "Zmierzch", Urszula Kozioł kontynuuje swoje poetyckie wędrówki, eksplorując nowe horyzonty dojrzałego humanizmu. Po przeważającym w poprzednich dziełach tonie lamentu i żalu, tutaj znajduje się miejsce na refleksję nad kruchością życia oraz potrzebą troski o ludzi, zwierzęta i rośliny. W swoich wierszach poetka dostrzega coraz większy smutek, pisząc: "Z biegiem lat smutek ogromnieje we mnie", a jej poezja melancholijnie żegna piękno świata oraz samej siebie. Liryczny podmiot oddaje uczucie oddalenia: "Jestem daleko od siebie/ ja nie jest już mną". Pomimo tego, w utworach obecna jest wiara w to, że można uchwycić te ulotne chwile i doświadczyć jeszcze jednego cudu: "dzień, który wstaje".
Urszula Kozioł, twórczyni posługująca się wyrafinowaną formą, zdołała stworzyć swój własny, unikalny język poetycki. Jest laureatką licznych wyróżnień, w tym Nagrody PEN-u oraz niemieckich nagród: Eichendorffa i Nagrody Głównej Kraju Dolnej Saksonii. Otrzymała również Wrocławską Nagrodę Poetycką Silesius. Kozioł została uhonorowana tytułem Doktora Honoris Causa Uniwersytetu Wrocławskiego oraz mianowana honorowym obywatelem Wrocławia i Biłgoraja.
