Psychologia tłumu

Gustave Le Bon (1841-1931) jest uznawany za jednego z twórców psychologii społecznej. Jego dzieło "Psychologia tłumu" to fundamentalna praca, która wciąż stanowi punkt odniesienia w analizach dotyczących zachowań społecznych. Opublikowana w 1895 roku książka była pionierskim dziełem, oferującym psychologiczną analizę dynamiki ludzkiego tłumu. Le Bon przewidział, że masy będą odgrywać kluczową rolę w polityce, co potwierdziły późniejsze wydarzenia związane z dojściem do władzy takich postaci jak Lenin, Mussolini czy Hitler.

Le Bon, mający wyraźne skłonności elitarystyczne, opisuje tłum jako często impulsywny, zmienny, drażliwy, podatny na sugestie, pełen przesadnych emocji i nietolerancji. Skrupulatnie bada czynniki wpływające na działanie tłumu i analizuje rolę jego przywódców. Dzieli tłumy na różne kategorie, uznając na przykład zgromadzenia parlamentarne za tłumy heterogeniczne, jednocześnie podkreślając swoje przekonanie, że rządzenie powinno się opierać na elitach. Pomimo upływu ponad stulecia, wiele z przemyśleń i ostrzeżeń zawartych w "Psychologii tłumu" pozostaje niezwykle aktualnych.