Przysięgnij że przeżyjesz

Rachel Roth w swoich wspomnieniach przywołuje nieme krzyki ofiar Holocaustu, stając się częścią intymnej narracji świadków tej mrocznej historii. Jej zapis, powstały w latach siedemdziesiątych XX wieku, spełnia obietnicę złożoną więźniarce w obozie na Majdanku i jest hołdem dla wszystkich anonimowych cierpiących i zamęczonych ludzi. Rachel dzieli się ze światem tym, co przeżyła sama - przeżyciem, które okazało się cudem, oraz doświadczeniami tych, którzy ginęli od bicia, głodu, rozstrzelania czy w komorach gazowych.

Rachel, przez całe życie, strzegła jedynej ocalałej pamiątki - fotograficznego portretu rodziny, zrobionego w warszawskim getcie latem 1941 roku. Przy prostym stole zgromadziło się dwadzieścia jednej osób, z czego przeżyła jedynie ona - dziewczyna widoczna na prawym krańcu zdjęcia. Reszta, w tym jej matka, rodzeństwo, dziadkowie oraz kuzyni, zginęła w czasie łapanek w getcie, wywózek do obozów zagłady czy w brutalnych gazowych egzekucjach.