Piotrków Trybunalski w PRL. Życie codzienne i niecodzienne miasta 1945-1989

PRL... dla starszego pokolenia to czas budzący nostalgię, dla młodzieży to prawie jak prehistoria, a dla niektórych to po prostu historia wywołująca żywe zainteresowanie oraz intensywne emocje. Mimo to, codzienne życie dwóch pokoleń mieszkańców Piotrkowa Trybunalskiego nie obracało się jedynie wokół polityki. Choć obecna była na co dzień, niejednokrotnie schodziła na dalszy plan i była traktowana jak niezbyt istotny rytuał. Cóż znaczyły masowo rozdawane legitymacje ZMS, czerwone krawaty czy obowiązkowe obecności na pochodach, gdy dla wielu ważniejsze były bieżące wydarzenia, matura czy pierwsza randka? W powietrzu unosił się zapach kwitnących kasztanów, a popołudnia można było spędzać w takich miejscach jak "Czary", "Hutnik" czy "Hawana", lub wybrać się ciuchcią do Sulejowa.

Okres od 1945 do 1989 roku stanowił istotny czas w historii Piotrkowa Trybunalskiego. Miasto stało się kluczowym ośrodkiem przemysłowym, gdzie rozwijały się branże szklarska, włókiennicza i maszynowa. W tym czasie znacznie rozbudowano także sieć placówek edukacyjnych — wybudowano więcej szkół niż kiedykolwiek wcześniej czy później, a budynki te nadal służą swoim celom. W porównaniu do czasów przedwojennych, liczba mieszkańców wzrosła niemal dwukrotnie, a poziom życia i stan zdrowotny większości mieszkańców systematycznie się poprawiał.

Kiedy Piotrków Trybunalski stał się miastem wojewódzkim i ośrodkiem akademickim? Co przyciągało młodzież spod „Zrzeszenia” i „Chrobrego” pod „Antosia”? Czy rzeczywiście w „Kaczym Dołku” można było spróbować kaczki? I dlaczego Centralne Dożynki w dekadzie gierkowskiej tak mocno zapadły w pamięci mieszkańców Piotrkowa?

Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w książce.