Ostatni rok lekkiego życia

Autor prosił, by nie nazywać tego dzieła literaturą. Wolał określić je jako "literaturkę", bardziej przypominającą opis sytuacji i wydarzeń, ale przede wszystkim myśli. Czasu na refleksję miał autor sporo – niemal półtora roku lub może nawet dwa lata; dokładnie nie da się stwierdzić.

Życie komika nie zawsze jest wesołe. Szczególnie wtedy, gdy komik nie może występować na scenie, bo tkwi w niekończącej się kwarantannie, nabiera ono jeszcze smutniejszego wymiaru. W zamknięciu komik zastanawia się bez przerwy nad tym, co chciałby powiedzieć, dla kogo i w jakim celu. Rozmyśla o innych, o sobie oraz o Polsce. Postrzega siebie przez pryzmat Polski i Polskę przez pryzmat siebie.