Orgie u Gernande'a. Nowa Justyna. Tom 5

W dziełach Markiza de Sade wyjątkowa mieszanina perwersji splata się z filozoficznym dyskursem. Początkowo "Justyna" została pomyślana jako filozoficzna opowieść, wzbogacona o libertynistyczne credo. Jednak w późniejszej wersji, znanej jako "Nowa Justyna", zdarzenia przybierają formę szaleńczych i przestępczych orgii, które daleko wykraczają poza wcześniejsze normy przyzwoitości. Czytelnik staje twarzą w twarz z niewyobrażalnymi okropnościami, które wzbudzają niedowierzanie, przerażenie i odrazę. Te przerażające momenty są przedstawione z dokładnością, która kompromituje fanaberie współczesnej kultury oraz pretensje snuff filmów.

Rozumowaniem przypomina się czytelnikowi, że to, co trzyma w rękach, jest jedynie literackim eksperymentem, pobudzającym wyobraźnię do granic możliwości. Ta bujna wyobraźnia nie zna ograniczeń, odkrywając to, że na drodze do oświecenia niczego więcej poza wolnością nie potrzeba, jak mówi Kant: wolności do bezgranicznego korzystania z własnego rozumu. Eksperyment Markiza ujawnia mroczne skutki takiego użycia rozumu, podważając zachodni humanizm jako przesąd, który należy przezwyciężyć, aby zdobyć prawdziwą wiedzę.

Sięgając po teksty Sade, czytelnik wkracza na zdradliwy grunt. W tym doświadczeniu racjonalność ustępuje czasem głosowi namiętności, a może nawet z nim się stapia. Czytelnik może być porwany przez to intensywne doświadczenie, a nawet zacząć myśleć w sposób reprezentowany przez Sade'a. Pod przykryciem naszych własnych ideałów jawi się przerażająca rzeczywistość: popędy ciała i myślicielska pasja wzajemnie się podsycają, a tego rodzaju ogień nie może być stłumiony przez żadną formę destrukcji.