Ontologia formy. Filozofia plastyczności Catherine Malabou

Francuska filozofka, wychodząc poza tradycyjne ramy klasycznej metafizyki, proponuje nową perspektywę ontologiczną, którą nazywa ontologią formy. W swojej koncepcji koncentruje się na zagadnieniach, które pojawiły się w filozofii współczesnej po krytycznej analizie dzieł myślicieli takich jak Heidegger i Derrida. Te przemyślenia prowadzą do nieco niejasnego obrazu dawnej metafizycznej rzeczywistości, która teraz wymaga kolejnego przemyślenia i reinterpretacji.

Centralnym punktem filozofii Malabou jest plastyczność, która stała się kluczowym elementem po dekonstrukcji oraz wyczerpaniu się tradycyjnych form zapisu i znaczeń. Uznaje ona formę za pojęcie dynamiczne, które odznacza się zdolnością do ciągłego przekształcania i adaptacji. Według Malabou, po dekonstrukcji tradycyjnych pojęć, forma ukazała swoją prawdziwą, plastyczną naturę.

Lektura pism autorów takich jak Hegel, Heidegger czy Kant oraz badania nad współczesną neuronauką są dla Malabou sposobem na przedstawienie plastyczności jako fundamentalnej właściwości rzeczywistości materialnej. Proces ten nie kończy się na gotowym momencie, lecz nieustannie kształtuje sens naszego doświadczenia. Plastyczność formy zakłada zerwanie z dotychczasowymi założeniami tożsamości, proponując jej tworzenie jako aktywny i dynamiczny proces. Dla Malabou, ta plastyczna natura formy odgrywa kluczową rolę w jej materialistycznej koncepcji ontologii.