Nowa Heloiza

„Nowa Heloiza” to ceniona powieść epistolarna, stanowiąca istotną część literatury francuskiej i światowej. Autor, Jean-Jacques Rousseau, nadał jej pierwotnie tytuł „Julia, Nowa Heloiza, listy dwojga kochanków, mieszkańców małego miasteczka u stóp Alp”, ale wśród czytelników zyskała przydomek „Biblii kochanków”. Utwór koncentruje się na miłości rodzącej się pomiędzy skromnym nauczycielem Saint-Preux a jego uczennicą, młodą arystokratką Julią d'Etange. Ich uczucie rozwija się, jednak nie znajduje spełnienia z powodu zaaranżowanego małżeństwa Julii z baronem de Wolmar. Choć ich miłość nie może się w pełni zrealizować, bohaterowie pozostają związani, cierpiąc i szukając możliwości jej sublacji.

„Nowa Heloiza” jest często postrzegana jako sentymentalna powieść romantyczna, ale zawiera również głębsze wątki filozoficzne. Rousseau, uznawany za wybitnego teoretyka miłości, podejmuje tematykę znaczenia zasad moralnych w społeczeństwie, stawiając autentyczność uczuć ponad sztywnymi normami moralności racjonalnej. To lektura rekomendowana dla uczniów szkół średnich, dostarczająca materiału do refleksji nad naturą ludzkich uczuć i etyką.