Nieba i ziemi nie widać

We wrześniu 1939 roku Warszawa staje się sceną dramatycznych wydarzeń, które były udziałem jej mieszkańców. Świadkami przygotowań do wojny, oblężenia i destrukcji miasta są postacie z różnych środowisk: młoda mężatka, ojciec dorosłych synów, stolarz, adwokat, szwaczka, żona dyplomaty, poeta oraz goniec. Każda z tych osób postanowiła opisać swoje przeżycia, wierząc, że ich doświadczenia staną się cennym świadectwem dla potomnych. W tych relacjach, których jeżdżącym na wnikliwość wspomnienia czytelnik może znaleźć esencję atmosfery panującej w tamtych dniach, splatają się losy różnych ludzi z ich emocjami i zderzeniami z brutalnością wojny.

Zebrane opowieści, które w 1948 roku wpłynęły na konkurs Pamiętnik warszawiaka, po raz pierwszy ujrzą światło dzienne w tej publikacji. Relacje te oddają nie tylko codzienne trudy, ale także wewnętrzne zmagania mieszańców Warszawy, dla których w tych dniach liczyło się przede wszystkim własne życie. Ukryte w bezpiecznych kącikach domów, mimo że te mogły ulec zniszczeniu w każdej chwili, życie warszawiaków toczyło się w cieniu grożącego zagrożenia, które mogło zniszczyć ich indywidualne światy.