Nie zapomnij o mnie czyli fatalna pomyłka

Drodzy Czytelnicy, przekazuję Wam książkę, która jest osobistym świadectwem moich doświadczeń życiowych. Tworzenie jej było dla mnie formą terapii, a teraz pragnę, aby była inspiracją do odwagi, szczególnie dla kobiet. Zachęcam do wyjścia poza strefę strachu i przerwania milczenia wokół przemocy oraz zgwałcenia, które wciąż nas dotykają. Choć przemoc fizyczna jest oczywistym złem, to rany psychiczne po przemocy seksualnej są niezwykle trudne do zabliźnienia. W mojej książce znajdziecie wspomnienia, które malują obraz moich przeżyć w emocjonalnych barwach, co powoduje, że lektura jest pełna napięcia.

Przyszłam na świat wiosną 1957 roku we Wrocławiu. Moja mama, Jadwiga, pochodziła z Lwowa na Ziemiach Wschodnich, a ojciec, Tadeusz, po czteroletnim pobycie w niewoli niemieckiej podczas II wojny światowej, powrócił do Polski, gdzie włączył się w odbudowę Wrocławia. Moje wykształcenie zdobywałam najpierw w szkole podstawowej, potem w technikum energetycznym, które ukończyłam z dyplomem technika.

Po burzliwym życiu osobistym, w tym nieudanym małżeństwie i bolesnej stracie drugiego syna, w 1985 roku zdecydowałam się wyjechać do Niemiec. Niełatwa rzeczywistość emigracyjna popchnęła mnie dalej, aż do Stanów Zjednoczonych, do Nowego Jorku. Początkowy entuzjazm szybko zmienił się w rozczarowanie — mimo perspektyw finansowych, codzienna obcość ze względu na mój wygląd była dla mnie wyzwaniem. Nie pasowałam do stereotypowego obrazu Polki, co utrudniało mi odnalezienie się w nowym społeczeństwie.

Po trzech latach wróciłam do Wrocławia w czasie, gdy miasto nawiedziła powódź, i gdy musiałam pożegnać umierającą siostrę. Ostatecznie ponownie wyjechałam do Niemiec, gdzie obecnie mieszkam.