Nic do gadania James X

Irlandzkie instytucje zwane "szkołami przemysłowymi", które były zarządzane przez Kongregację Braci w Chrystusie, funkcjonowały jako poprawczaki dla młodzieży, która sprawiała problemy. W rzeczywistości, były to zorganizowane placówki pracy przymusowej, gdzie młodzi ludzie musieli wykonywać prace fizyczne, często stając się ofiarami molestowania seksualnego. Gerard Mannix Flynn, poprzez swoją powieść "Nic do gadania" oraz sztukę "James X", zdecydowanie przełamał bariery milczenia dotyczące tych przerażających wydarzeń, które dotykały tysiące dzieci.

Pisanie tej historii napawało mnie lękiem, ponieważ byłem świadomy, że część irlandzkiego społeczeństwa mogłaby odrzucić możliwość, że Bracia w Chrystusie byli zdolni do tak okrutnych czynów. W kwestii nadużyć seksualnych, to pojęcie było w Irlandii prawie nieznane. To dziwne, zważywszy że wszyscy byli świadomi wykorzystywania dzieci przez osoby sprawujące władzę. Rząd, policja, duchowieństwo i społeczeństwo - wszyscy mieli tego świadomość, lecz mało kto miał odwagę mówić o tym otwarcie. Strach przed zhańbieniem sprawiał, że woleli ukrywać prawdę i udawać, że nic takiego nie miało miejsca.