Miłosz. Przewodnik krytyki politycznej

Czy Czesław Miłosz może być postrzegany jako pisarz polityczny? To pytanie budzi kontrowersje wśród jego wielbicieli, co nie jest zaskakujące. W dotychczasowych dyskusjach na temat politycznej warstwy jego twórczości często brakuje głębi i są one zbyt uproszczone. Jaka była jego postawa: patriotyczna czy buntownicza? Czy utożsamiał się wyłącznie z Polską, czy raczej z kosmopolityzmem? Był zwolennikiem koncepcji Hegla czy też może działał z wygodnictwa? Choć pytania te nierzadko przynoszą wiele emocji, rzadko stają się źródłem dogłębnych analiz. Dla Miłosza polityczność była jednak kluczowym, przewijającym się wątkiem. Autor „Ocalenia” niezmiennie prowokuje do rozważań nad nowoczesnością, poczuciem tożsamości narodowej, europejską jednością, aktywnością społeczną, procesem modernizacji, kulturowymi peryferiami oraz kolonializmem. Właśnie na tych fundamentalnych zagadnieniach skupiają się młodzi myśliciele: filozofowie, socjologowie, historycy i literaturoznawcy, piszący w książce „Miłosz. Przewodnik Krytyki Politycznej”. Zebrani w niej autorzy, tacy jak Elżbieta Janicka, Agnieszka Kosińska, Cezary Michalski i Sławomir Sierakowski, ukazują Miłosza jako dynamiczną postać, nierozerwalnie splecioną z biegiem wydarzeń historycznych, a nie zamkniętą w swego rodzaju muzealnej gablocie.