Między władzą spojrzenia a praktyką. Antropologia obrazu

Dla Urianchajów Ałtaj stanowi nie tylko miejsce zamieszkania, lecz także potężną siłę wpływającą na codzienne życie. Zamieszkujący te tereny ludzie nadają nazwy każdej rzece, górze, jezioru i dolinie, wzbogacając Ałtaj o duchowy wymiar. Złożyli w górach kości przodków, a przyszłość potomnych powierzyli błękitnemu niebu. Przez wieki zbudowali szczególny dialog, w którym Ałtaj i jego mieszkańcy współdziałają na równych zasadach.

Dla osoby z zewnątrz krajobraz to przede wszystkim widok, który wywołuje określone wrażenia. Natomiast dla mieszkańców jest on dynamicznym procesem życiowym, wynikającym z lokalnych doświadczeń, wiedzy i tradycji. Krajobraz nie jest prostym obrazem uchwyconym okiem, lecz stanowi złożoną praktykę życiową płynącą z życia w tym miejscu. Nie przypomina piktograficznego zapisu, lecz jest społecznym procesem tworzenia złożonych, różnorodnych relacji pomiędzy ludźmi, środowiskiem naturalnym i nieludzkimi bytami, opartych na doświadczeniach i codziennej działalności.