Michnikowszczyzna. Zapis choroby

Rafał A. Ziemkiewicz, w swojej książce "Michnikowszczyzna, zapis choroby", kontynuuje styl kontrowersyjnej publicystyki, który czytelnicy znają z takich tytułów jak "Viagra mać", "Frajerzy" czy "Polactwo". W swoim najnowszym dziele autor przeprowadza dogłębną analizę działań Adama Michnika, stając w opozycji do wizerunku redaktora naczelnego "Gazety Wyborczej". Michnik jest tu przedstawiony jako jeden z głównych architektów postkomunizmu w Polsce, a Ziemkiewicz nie waha się również przed krytyką osób z jego otoczenia.

Książka podnosi kluczowe pytania o rolę Michnika w kształtowaniu polskiej rzeczywistości po 1989 roku, skupiając się na tym, jak wykorzystał "Gazetę Wyborczą" do szerzenia swoich wizji. Ziemkiewicz zadaje pytania, dlaczego wiele osób z otoczenia Michnika traktuje jego poglądy jako niepodważalne prawdy i przyjmuje je bezkrytycznie.

"Michnikowszczyzna" to nie tylko zestaw myśli i przekonań Michnika, ale także grupa ludzi, którzy wspierają jego linię propagandową w "Gazecie Wyborczej" oraz innych mediach pod jej wpływem. W książce odnajdujemy opis licznego grona odbiorców, którzy z emocjonalnym zaangażowaniem identyfikują się z jego wizją, podobnie jak zwolennicy księdza Rydzyka. Ziemkiewicz wskazuje również na polskich inteligentów i półinteligentów, którzy niemal bezrefleksyjnie uznają Michnika za autorytet w kwestiach etycznych, politycznych i intelektualnych.