Martwiec. Lipowo. Tom 13

<p>Wiecie, za co lubię Katarzynę Puzyńską? Nie oszczędza swoich bohaterów. Liczne trudności, złe wybory i mroczna przeszłość stanowią kolejne samonapędzające się elementy tej wielotomowej historii. „Martwiec” to już trzynasta część sagi o policjantach z Lipowa. Kto by przypuszczał, że polska pisarka tak mocno się rozkręci i z czasem nie będzie chciała się zatrzymać? Literatura to też biznes, kolejne części świadczą o popularności kryminałów Katarzyny Puzyńskiej. To na swój sposób zabawne, ponieważ autorka porównywana do Agathy Christie czy Camilli Lackberg, wydaje się już od kilku lat podążać własną ścieżka. Lipowo, będące tłem dla &nbsp;powieści polskiej pisarki, to dziwnie znajome miejsce. Niewielką miejscowość położoną gdzieś na Pojezierzu Brodnickim, faktycznie nie istnieje. Czy jednak aby na pewno? Śledzę Katarzynę Puzyńską od dłuższego czasu na Instagramie. Autorka „Martwieca” mieszka w okolicy, którą opisuje w swoich powieściach, być może dlatego wydają się one takie wiarygodne i prawdziwe. Zycie i śmierć przeplatają się w powieściach Katarzyny Puzyńskiej, zupełnie jak gdyby jedno nie mogło istnieć bez drugiego. Do tego rozbudowane tło społeczno-obyczajowe, które sprawia, że jednych bohaterów uwielbiamy, innym z kolei złorzeczymy. Katarzyna Puzyńska to gorące nazwisko na mapie polskiego kryminału, a powieść „Martwiec” to nie tyle nowa jakość, ile kontynuacją świetnej prozy polskiej autorki, do której zdążyła przyzwyczaić swoich oddanych czytelników od 2014 roku. Wówczas premierę miała pierwsza część sagi o policjantach z Lipowa, a jak pokazała przyszłość obiecujący start Katarzyny Puzyńskiej przyniósł nowe rozdanie w gatunku literatury mocnego kryminału w Polsce. Nie tylko polskiego, ponieważ prawa do wydawania książek sprzedano do 20 krajów! &nbsp;<br><br>Z ludźmi z Lipowa jest trochę jak z waszymi sąsiadami. Początkowo wydają się sympatyczni i uprzejmi. &nbsp;Reprezentują przeciętność, za która ukrywają sekrety i tajemnice. Pierwsze części sagi o policjantach z małej wioski na Pojezierzu Brodnickim nie zwiastowały jeszcze, że w przyszłości Lipowo stanie się zagłębiem rodzimej kryminalistyki. Miałam przyjemność uczestniczyć w zajęciach z tego przedmiotu na studiach, nawet tam jednak nie opisywali przypadków równie skomplikowanych, jak czyni to Katarzyna Puzyńska w swoich mrocznych powieściach. Poprzednia część przyniosła rozstrzygnięcie melodramatu, jako miał miejsce w tle kryminalnych intryg na przestrzeni niemal całej serii. Umówmy się, fani serii równie mocno śledzili doniesienia o diable w środku lasu, wilkołaku okolicznych jezior, czy sprawę tajemniczej sekty, co losy trójkąta miłosnego pomiędzy Weroniką, Danielem oraz Emilią. W „Martwiecu” Emilii już nie ma, a jej śmierć mocna mną wstrząsnęła. Historia trochę jak z filmu: ona psycholog, on policjant i ona policjantka (i była kochanka). To nie mogło się skończyć dobrze i wśród moich przyjaciółek żywo dyskutowaliśmy, jakie Katarzyna Puzyńska zaproponuje rozwiązanie dla opisanego, miłosnego galimatiasu. Jak to w życiu bywa, tam, gdzie kończy się jedno, zaczyna drugie. Czy tym razem policjantka z Wydziału Wewnętrznego okaże się przekleństwem, czy błogosławieństwem dla Daniela Podgórskiego? „Martwiec” wprowadza również innych bohaterów i jakoś tak się składa, że pierwszoplanowe role grają kobiety. Mam na myśli nie tylko wspomniana wyżej policjantkę z Wydziału Wewnętrznego, ale również Marię oraz Malwinę, dwie nowe funkcjonariusz posterunku w Lipowie. &nbsp;<br><br>Możecie odnieść wrażenie, że „Martwiec” to powieść feministyczna, ale spieszę sprostować, że tak wcale nie jest. Ważną postacią dla trzynastej części pozostaje Daniel Podgórski, do którego tym razem dołącza jego młody syn, służący w oddziałach prewencji. To właśnie Daniel prowadzi śledztwo w sprawie zaginionej, a później zamordowanej dziewczyny. Dominika Konopka była jedyna odnaleziona osobą, jaka miała związek z wydarzeniami z lutego 2020 roku. Wówczas to zaginął autobus w okolicy Lipowa. Tak, dobrze przeczytaliście, prawdziwy autobus zniknął bez śladu! Było w nim pięć osób, a wspomniana już Dominika jako jedyna została odnaleziona żywa. Co się wydarzyło tamtej lutowej nocy? Minęło 8 miesięcy i niewiele wiadomo w tej sprawie. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy Dominika Konopka zostaje odnaleziona martwą.&nbsp;</p><p>Katarzyna Puzyńska potęguje napięcie, myli tropy, zwodzi czytelnika za nos. Uwagę zwracają dialogi w powieści „Martwiec” związane z zaginięciem autobusu. Prowadzone wiarygodnie i z powagą sytuacji, nie pozostawiają wątpliwości, że cała sprawa to żart. &nbsp;W Lipowie dzień kończy się wraz z nadejściem zmierzchu. Wtedy również do życia budzą się lokalne demony, a kryminalna intryga opisana w „Martwiecu” zdaje się uprawdopodabniać moją tezę. Jak inaczej wyjaśnić fakt, że odnaleziona Dominika ginie pewnej październikowej nocy, spacerując po lesie? Zanim zadacie sobie pytanie, kto normalny spaceruje po lesie nocą, sięgnięcie po „Martwieca” oraz inne powieści należące do sagi o policjantach z Lipowa. Okolice Pojezierza Brodnickiego to jedno z tych miejsc, do których lubi się wracać, jeśli choć raz tam się zajrzało. Dlaczego? Ponieważ okolica malowniczych jezior i pozornie zwykłych ludzi elektryzuje wyobraźnię czytelnika. Zwłaszcza gdy okazuje się, że na jednym z tych jezior leżą zwłoki martwej kobiety.</p><p>„Martwiec” wydany nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka, to chyba najkrótsza powieść z całej serii. Niewiele ponad 500 stron, kryje jednak w sobie jedną z najlepszych historii o policjantach z Lipowa w całej sadze polskiej autorki. Katarzyna Puzyńska dojrzała w swojej twórczości, o czym oddanych fanów tej serii nie trzeba przekonywać. Jestem szalenie ciekawa, jak przebiegnie ekranizacja „Martwieca”. Ptaszki ćwierkają, że prace w tym kierunku powoli trwają!&nbsp;</p>

<p>„Martwiec” to trzynasta część serii o policjantach z Lipowa. Trzynasta i trochę pechowa. Bynajmniej nie przez wzgląd na treść książki, ale jej objętość. Polska pisarka przyzwyczaiła swoich czytelników, że oddaje w ich ręce opasłe tomiska liczące nierzadko po 700 i 800 stron. Skąd ten nagły spadek do lekko ponad pięciuset stron? Tu i ówdzie dało się usłyszeć, że powieści Katarzyny Puzyńskiej są zbyt długie. Co ciekawe, zarzuty nie dotyczyły nużących opisów czy mało wartkiej akcji, ale rozbudowanego tła społeczno - obyczajowego powieści. W ciągu poprzednie dwunastu tomów polska pisarka przedstawiła czytelnikom całą rzeszę ludzi, a część z nich zginęła w mniej lub bardziej (nie) wyjaśnionych okolicznościach. Niekiedy zapamiętanie wszystkich imion i nazwisk stanowiło wyzwanie. Katarzyna Puzyńska pozostaje wierna swojej pierwotnej koncepcji i nie zmieniał charakteru „Martwieca”. Jednocześnie krótsza niż zazwyczaj książka, wydaje się idealnie zredagowana pod kątem wartkiej akcji. Nie brak mi w niej niczego, co więcej, chętnie przeczytałabym te dodatkowe strony. Tym bardziej że autorka jak to ma w zwyczaju, wiele wątków pozostawia niewyjaśnionych. DOMYSŁY to potężna bron, zwłaszcza w Lipowie. Malej miejscowości, gdzie wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą. &nbsp;<br><br>Wszystkie sprawy opisane do tej pory były ważne, każda na swój sposób pozwalała nam dowiedzieć się więcej o Danielu Podgórskim i reszcie policjantów z Lipowa. Kto jednak dojeżdżał autobusem do szkoły w latach młodości i znane mu są nieprzyjemności związane z oczekiwaniem na spóźniony pojazd w środku zimy, ten podejdzie to trzynastego tomu całej serii z pożądanym, osobistym zaangażowaniem. Mało tego! W książce Katarzyny Puzyńskiej autobus nie tylko wiezie zimą zmarzniętych podróżnych, ale również… ginie zupełnie bez śladu. W Lipowie nie takie rzeczy się zdarzały, ale nawet lokalnych policjantów owa sytuacja mocno dziwi. Akcja powieści rozgrywa się w dwóch liniach czasowych. Pierwsza to luty 2022 roku, kiedy miało miejsce feralne zniknięcia autobusu z pasażerami. Druga linia czasowa to już ostatnie dni października. Wtedy właśnie zostaje zamordowana młoda dziewczyna, Dominika Konopka. Przypadek? Takie słowo w powieściach Katarzyny Puzyńskiej nie istnieje. Dominika była jedną z osób, które znajdowały się w poszukiwanym autobusie i jako jedyna została odnaleziona. Dziewczyna nie wniosła jednak nowych informacji do śledztwa prowadzonego przez Daniela Podgórskiego. Zasłaniała się amnezja, co moglo dziwic nikogo zaznajomionego z traumatyczną przeszłością młodej dziewczyny. Pikanterii całej sprawie dodaje fakt, że to nie jedyna tragedia, jaka miała miejsce w ostatnim czasie w rodzinie państwa Konopków. Kilka miesięcy temu brat dziewczyny został odnaleziony martwy w lesie. Przyczyna zgonu? Dekapitacja. Mówiąc inaczej, ktoś odciął mu głowę i zostawił na widok publiczny. Jak widać, wielość wątków przypomina w powieści „Martwiec” dojrzałego dęba, rozgałęzionego na wszystkie strony, jakich wiele na Pojezierzu Brodnickim! Mocnym autem książki Katarzyny Puzyńskiej pozostaje fakt, że polska autorka udanie owe watki splata i nie pozostawia w tym zakresie niedosytu u czytelnika. Oczywiście, jeśli nie brać pod uwagę kilku wątków, które NA PEWNO będą miały swoją kontynuację w kolejnej części. Jeśli zaś chodzi o kryminalne intrygi, to „Martwiec”, podobnie jak poprzednie tomy wydaje się spójny i logiczny w zakresie opisanej zbrodni. Konia z rzędem temu, kto wskaże sprawcę, zanim dotrze do ostatnich stron 13 części o policjantach z Lipowa!&nbsp;<br><br>Do Daniela Podgórskiego dołącza jego syn i jest to spora zmiana w zakresie fabuły. Daniel sporo przeszedł, a ciemne chmury nad jego głową wydają się wcale nie mijać. Więcej miejsca w życiu prywatnym policjanta z Lipowa zrobiło się po tym, jak z jego życia zniknęły dwie najważniejsze do tej pory kobiety. Niechaj mi wybaczy matka Daniela, że jej nie ujęłam w tym rankingu, ale wiecie, jak jest – Daniel pozostawał rozdarty między Weroniką i Emilią. Pierwsza nie jest już jego żoną, druga z kolei na pewno nią nie będzie, ponieważ Emilia od poprzedniej części nie żyje. Facet nie ma szczęścia w miłości, a na horyzoncie pojawia się kolejna kobieta. Jej intencje nie mogą być pozytywne, skoro pracuje w Biurze Spraw Wewnętrznych Policji. Daniel ma wiele za uszami, również w sprawach zawodowych nie zawsze postępował prawilnie. Cisza przed burzą i jeśli podobnie jak ja oczekiwaliście grzmotów po kolejnej części serii Katarzyny Puzyńskiej, to je znajdziecie i to wprost z jasnego nieba! Najpierw jednak cisza przed burzą, dopiero później przyjdzie gradobicie. Kto z was przypuszczał, że w kolejnej części wróci matka Daniela Podgórskiego i będzie miała do odegrania swoją rolę w zakresie prowadzonego przez jej syna i wnuczka kryminalnego śledztwa? Słowo „wnuczek” nie oddaje istoty sprawy, Syn Daniela to policjant z prewencji. Kolejny twardziel w rodzinie? &nbsp;</p><p>„Martwiec” to jedna z moich ulubionych książek w całej serii. Wciągająca intryga, skomplikowani bohaterowie, oraz trudne do odgadnięcia motywy działań sprawców krwawych zbrodni. Kto zabił tym razem? Odpowiedz przyszła mi do głowy w okolicach 510 stron. Powieść „Martwiec” liczy ich sobie dokładnie 520. &nbsp;<br>Katarzyna Puzyńska jak nikt potrafi trzymać w napięciu do samego końca ?. &nbsp;</p>