Lapis

Gdy po raz pierwszy zobaczyłam Lapis, jego blask w świetle słońca przypominał wykonanie z kości słoniowej. Byłam pełna podziwu, nie zdając sobie sprawy, że miasto Lapis owiane jest legendami, a jego jasne mury skrywają ciemne sekrety. Opowieść sięga zamierzchłych czasów, kiedy to Lapis powstało, a wraz z nim pojawiła się Poczwara.

W wyniku podstępnych działań ze strony rządzących Lapis, życie młodego architekta Tobiasza, znanego z dobrego serca, oraz jego mądrej i czułej żony Elżbiety, zostaje wystawione na ciężką próbę. Ich ukochane miasto zostaje nagle niemal doszczętnie zniszczone przez złowrogą siłę śpiącą pod ziemią.

Pięć dekad później do odbudowanego Lapis przybywa Irenka, młoda dziewczyna o otwartym umyśle, spragniona wiedzy i nieco buntownicza. Postanawia odkryć tajemnice miasta i zrozumieć, dlaczego o niektórych rzeczach się tu nie mówi. Czy uda jej się rozwikłać wszystkie tajemnice? Czy Poczwara to tylko legenda? Co stało się z Elżbietą i Tobiaszem? I dlaczego w Lapis znajduje się latarnia morska, choć miasto nigdy nie było nad morzem?

Lapis to historie pełne przygód i mrocznych tajemnic, w centrum których znajduje się dzielna dziewczynka. To opowieść o zawiłej naturze ludzkiej, samotności, miłości, przyjaźni i odwadze. Przede wszystkim jednak jest to przypomnienie o sile słowa, które jest fundamentem znaczenia i wartości.