Kultura, ciało, (nie)jedzenie. Terapia

Autorka książki zasługuje na uznanie za stworzenie dzieła, które nie tylko jest nowoczesne i erudycyjne, ale również ukazuje zjawisko zaburzeń jedzenia w sposób wieloaspektowy. Barbara Józefik, nawiązując do metafory Michaela White'a, kreśli przed czytelnikami szeroki pejzaż tego problemu. Jednym z najcenniejszych elementów opracowania są jej spostrzeżenia dotyczące praktyki terapeutycznej. Zastosowanie perspektywy konstrukcjonizmu społecznego, które łączy w sobie aspekty natury i kultury, pokazuje głębokie zrozumienie tematu przez autorkę, wynikające z jej codziennej pracy z pacjentkami. Jest to niezwykle wartościowe dla tych psychoterapeutów, którzy poszukują efektywnych metod pracy. Warto podkreślić, że jej podejście jest dalekie od jakiejkolwiek ortodoksji, co dodaje wiarygodności jej refleksjom. Józefik szczegółowo opisuje metody terapeutyczne w kontekście głównych dyskursów: psychoanalitycznego, systemowego, poznawczego oraz feministyczno-genderowego, jednak największą uwagę poświęca modelowi narracyjnemu, wskazując jego szczególną inspiracyjność.