Reputacja

Chyba piszę to w każdej opinii książek z tej serii, ale no po prostu uwielbiam Roberta Storma! ♥ I jeszcze gdy go sobie wyobrażam z głosem pana Kowalika (audiobook)….. to odpływam do nieba, a przynajmniej odwiedzam krainy wielkiej literackiej przyjemności! Niżej przedstawiam kilka spostrzeżeń związanych z kolejnymi opowiadaniami:

Reputacja
Pierwsze opowiadanie było ciekawe, ale zakończyło się tak jakoś…. bardzo nagle. Ogólnie zabrakło w nim jakiegoś takiego dreszczyku i uczucia niepokoju, oczekiwania na efekt „wow”, czytało się lekko i przyjemnie, tytułowe opowiadanie potraktowałam jako przystawkę!

Szachownica
Drugie opowiadanie bardzo fajne i udane w mojej ocenie. Uwielbiam, kiedy Robert zakręci się na jakimś punkcie i nie odpuści choćby nie wiem co, a sama końcówka bardzo intryguje. To opowiadanie nauczyło mnie, że istnieje coś takiego jak galalit. Kto z was wie cóż o za diabelstwo?

Hitler w szklanej kuli
Opowiadanie o szklanej kuli było z jednej strony ciekawe, ale z drugiej trochę dziwne. Nie jestem tym faktem zaskoczona, autor często tworzy dzieła budzące ambiwalentne emocje, niekiedy jednak uchwycenie ich przekazu wymaga….. przeczytania drugi raz. Na pewno wrócę jeszcze do Adolfa w szklanej kuli.

Naszyjnik
To było najlepsze opowiadanie! Bardzo ….fascynujące oraz intrygujące. Ogólnie nie wiem, czy bardziej mnie pasjonuje Robert, czy to, co robi. Jego romantyczne podboje to hit hitów 🤣🤣🤣🤣 serce ze zniczy i ananas... Czasem nie mogę z tego jak bardzo on nie ogarnia niektórych rzeczy! Nie cierpię Marty, za to Adelajda i jej koty są super. Chociaż Marta w poprzednich opowiadaniach z innych tomów była jakaś bardziej ogarnięta, więc nie wiem, co się jej stało.

Wielbłądzie masło
Nie lubię cyrków z powodów światopoglądowych, ale to opowiadanie było całkiem interesujące. Chociaż troszkę mi się dłużyło, może byłam do niego niepotrzebnie uprzedzona?

Cenie sobie formę twórczości Pilipiuka, to idealne książki na letnie popołudnia, gdy siedzę na ogrodzie, pije lemoniadę cytrynową i zapominam o całym świecie wokół mnie. Ode mnie mocne 5 gwiazdek i gorąca polecajka!:-)

Chyba piszę to w każdej opinii książek z tej serii, ale no po prostu uwielbiam Roberta Storma! ♥ I jeszcze gdy go sobie wyobrażam z głosem pana Kowalika (audiobook)….. to odpływam do nieba, a przynajmniej odwiedzam krainy wielkiej literackiej przyjemności! Niżej przedstawiam kilka spostrzeżeń związanych z kolejnymi opowiadaniami:

Reputacja
Pierwsze opowiadanie było ciekawe, ale zakończyło się tak jakoś…. bardzo nagle. Ogólnie zabrakło w nim jakiegoś takiego dreszczyku i uczucia niepokoju, oczekiwania na efekt „wow”, czytało się lekko i przyjemnie, tytułowe opowiadanie potraktowałam jako przystawkę!

Szachownica
Drugie opowiadanie bardzo fajne i udane w mojej ocenie. Uwielbiam, kiedy Robert zakręci się na jakimś punkcie i nie odpuści choćby nie wiem co, a sama końcówka bardzo intryguje. To opowiadanie nauczyło mnie, że istnieje coś takiego jak galalit. Kto z was wie cóż o za diabelstwo?

Hitler w szklanej kuli
Opowiadanie o szklanej kuli było z jednej strony ciekawe, ale z drugiej trochę dziwne. Nie jestem tym faktem zaskoczona, autor często tworzy dzieła budzące ambiwalentne emocje, niekiedy jednak uchwycenie ich przekazu wymaga….. przeczytania drugi raz. Na pewno wrócę jeszcze do Adolfa w szklanej kuli.

Naszyjnik
To było najlepsze opowiadanie! Bardzo ….fascynujące oraz intrygujące. Ogólnie nie wiem, czy bardziej mnie pasjonuje Robert, czy to, co robi. Jego romantyczne podboje to hit hitów 🤣🤣🤣🤣 serce ze zniczy i ananas... Czasem nie mogę z tego jak bardzo on nie ogarnia niektórych rzeczy! Nie cierpię Marty, za to Adelajda i jej koty są super. Chociaż Marta w poprzednich opowiadaniach z innych tomów była jakaś bardziej ogarnięta, więc nie wiem, co się jej stało.

Wielbłądzie masło
Nie lubię cyrków z powodów światopoglądowych, ale to opowiadanie było całkiem interesujące. Chociaż troszkę mi się dłużyło, może byłam do niego niepotrzebnie uprzedzona?

Cenie sobie formę twórczości Pilipiuka, to idealne książki na letnie popołudnia, gdy siedzę na ogrodzie, pije lemoniadę cytrynową i zapominam o całym świecie wokół mnie. Ode mnie mocne 5 gwiazdek i gorąca polecajka!:-)

Oj, tę książkę szczególnie trudno było mi ocenić. Nie mogę powiedzieć, że zmarnowałem poświęcony jej czas, śmiało mogę jednak zauważyć, że amplituda porywających i mniej ciekawych opowiadań w tym zbiorze jest wysoka!

Najlepsze opowiadanie z całości, które przeniosło mnie do Bergen i przedstawiło bardzo interesujący koncept, gdzie choroba zostaje upersonifikowana, to opowiadanie tytułowe czyli Reputacja. Zdecydowanie najzgrabniej wyszło autorowi to opowiadanie w całym zbiorze opowiadań, bohaterowie też wypadają na plus, a do doktora Skórzewskiego zapałałam niesamowitą wręcz sympatią! Szkoda, że był bohaterem tylko jednego opowiadania, a potem został jedynie enigmatycznie wspomniany. ★★★★✰

Szachownica praktycznie nie zapadła mi w pamięć, przeczytałam i zapomniałam. ★✰✰✰✰

Hitler w szklanej kuli to dla mnie zmarnowany potencjał, wydawało mi się, że z tego będzie coś więcej, coś się jeszcze wydarzy, a tak punkt kulminacyjny bardziej rozczarował niż usatysfakcjonował. ★★✰✰✰

Naszyjnik też nie był jakoś szczególny, ale postać Adelajdy była cudowna i wprowadziła bardzo miłą atmosferę. (Motyw narzeczonej Roberta, Marty, przesadzony. Aż czułam się niekomfortowo jak czytałam o ich wzajemnych relacjach). ★★✰✰✰

Wielbłądzie masło, opowiadanie zaraz po Reputacji najciekawsze. Nie jestem w stanie do końca przymknąć oko na te żarty o Cyganach i docinki na zasadzie 'nie kradną, ale jednak kradną', nie spodobał mi się ten motyw i tyle. Ale koncept przedwojennego cyrku i jego perypetie podczas wojny zdecydowanie zapulsowały. Stąd taka ocena. ★★★

Reasumując, zbiory opowiadań maja to do siebie, ze możemy po nie sięgać w wolnej chwili, trafiając na perełki, lub po prostu czytamy z doskoku aby uruchomić wyobraźnię, nie inaczej jest w przypadku Reputacji, Andrzej Pilipiuk nie zawiódł swoich fanów po raz kolejny

Oj, tę książkę szczególnie trudno było mi ocenić. Nie mogę powiedzieć, że zmarnowałem poświęcony jej czas, śmiało mogę jednak zauważyć, że amplituda porywających i mniej ciekawych opowiadań w tym zbiorze jest wysoka!

Najlepsze opowiadanie z całości, które przeniosło mnie do Bergen i przedstawiło bardzo interesujący koncept, gdzie choroba zostaje upersonifikowana, to opowiadanie tytułowe czyli Reputacja. Zdecydowanie najzgrabniej wyszło autorowi to opowiadanie w całym zbiorze opowiadań, bohaterowie też wypadają na plus, a do doktora Skórzewskiego zapałałam niesamowitą wręcz sympatią! Szkoda, że był bohaterem tylko jednego opowiadania, a potem został jedynie enigmatycznie wspomniany. ★★★★✰

Szachownica praktycznie nie zapadła mi w pamięć, przeczytałam i zapomniałam. ★✰✰✰✰

Hitler w szklanej kuli to dla mnie zmarnowany potencjał, wydawało mi się, że z tego będzie coś więcej, coś się jeszcze wydarzy, a tak punkt kulminacyjny bardziej rozczarował niż usatysfakcjonował. ★★✰✰✰

Naszyjnik też nie był jakoś szczególny, ale postać Adelajdy była cudowna i wprowadziła bardzo miłą atmosferę. (Motyw narzeczonej Roberta, Marty, przesadzony. Aż czułam się niekomfortowo jak czytałam o ich wzajemnych relacjach). ★★✰✰✰

Wielbłądzie masło, opowiadanie zaraz po Reputacji najciekawsze. Nie jestem w stanie do końca przymknąć oko na te żarty o Cyganach i docinki na zasadzie 'nie kradną, ale jednak kradną', nie spodobał mi się ten motyw i tyle. Ale koncept przedwojennego cyrku i jego perypetie podczas wojny zdecydowanie zapulsowały. Stąd taka ocena. ★★★

Reasumując, zbiory opowiadań maja to do siebie, ze możemy po nie sięgać w wolnej chwili, trafiając na perełki, lub po prostu czytamy z doskoku aby uruchomić wyobraźnię, nie inaczej jest w przypadku Reputacji, Andrzej Pilipiuk nie zawiódł swoich fanów po raz kolejny