Ostatni świadek

Tylko jedna osoba jest w stanie oczyścić reputację polskiego żołnierza nadszarpniętą przez media, społeczeństwo i polityków. Osądzony na równi z winowajcami najgorszych zbrodni, staje się symbolem skomplikowanych relacji między rzeczywistością a jej medialnym obrazem. Polacy są już pewni swojego wyroku: śmierć niewinnych cywilów w odwecie za śmierć żołnierza to akt zemsty. Nagranie z pola walki, na którym polski żołnierz wykrzykuje: „Dobijam rannego psa!” stało się dowodem w tej krucjacie oszczerstw.

Wojna w Afganistanie to nie tylko starcia z talibami. Na krajowej arenie toczy się również walka polityczna, podsycana przez media, które zniekształcają rzeczywistość płynącą z Ghazni. Z pola widzenia znikają wartości takie jak braterstwo, nieopisane poświęcenie i strach przed niebezpieczeństwem codziennych patroli, a ich miejsce zajmuje sensacyjna narracja o tragedii i winie. Liczy się jedynie to, że Polacy są zarówno ofiarami, jak i sprawcami zabójstw.

Powieść Marcina Ogdowskiego jest nie tylko przełomowym dziełem dotyczącym najtrudniejszej misji stabilizacyjnej polskiego wojska; pokazuje też, jak daleko oddalona jest wyobraźnia o wojnie kreowana przez media od jej rzeczywistego oblicza. Choć fabuła to fikcja, opisane problemy wojskowych, polityczne kłamstwa i manipulacje dziennikarskie są jak najbardziej realne i groźne niczym bomby talibów.