Oficer i szpieg

Podobnie jak wielu ludzi, wiem niewiele o aferze Dreyfusa, oprócz tego, że miała ona miejsce i była to jedna z największych pomyłek i oszustw w historii sądownictwa. Wiedziałam, że Alfred Dreyfus był francuskim żołnierzem, którego oskarżono o szpiegostwo na rzecz Niemców. Powieść "Oficer i szpieg” Roberta Harrisa pozwoliła mi jednak zrozumieć klimat polityczny i społeczny tamtego okresu w historii i uświadomiła mi, w jaki sposób ta kolosalna pomyłka sądowa została przypieczętowana, a jawny antysemityzm tamtych czasów pozwolił na demonizację Dreyfusa w oczach opinii publicznej.
Jestem zapaloną czytelniczką książek, a zwłaszcza powieści historycznych. Autor skonstruował trzymającą w napięciu historię szpiegowską, która jednocześnie opowiedziała w sposób sprawiedliwy i niezwykle skrupulatny prawdziwą historię, jak i potrafiła dostarczyć ogrom rozrywki.
Georges Picquart, główny bohater i narrator, jest majorem, który pracował w szkole oficerskiej jako profesor topografii. Kilka lat wcześniej Dreyfus był jego studentem. Uczestnicząc w ceremonii degradacji Dreyfusa (pozbawienia go honoru wojskowego), major otrzymuje awans na pułkownika. Był jednym z ludzi, którzy przyłożyli rękę do wyroku na Dreyfusie. Na początku dowiadujemy się, że Pacquart odegrał niewielką rolę w schwytaniu Dreyfusa, ale Harris stopniowo ujawnia fakty, zapewniając atmosferę tajemniczości, która narasta w miarę rozwoju fabuły. W miarę jak Pacquart odkrywa złowrogie kłamstwa i spiski związane ze sprawą Dreyfusa, zaczyna mieć własne zdanie i zmienia swój pogląd na całą sprawę.
To moja pierwsza książka Harrisa. Zajęło mi kilka rozdziałów, aby się wciągnąć. Nie jest on najwybitniejszym literatem – ma raczej "przezroczysty” styl pisania. Mimo wszystko widać, że ma serce do tej historii i stara się by ta historia została opowiedziana najlepiej jak to możliwe. Jego tempo jest doskonałe, a struktura - wyważona i zwarta. Potrafi zaciekawić czytelnika tak, że chce się przeczytać jeszcze jeden rozdział… i jeszcze jeden rozdział… i jeszcze jeden. Podsumowując zatem, chciałabym polecić "Oficera i szpiega” wszystkim zainteresowanym powieściami historycznymi oraz szpiegowskimi. Harris przedstawił mi się jako dobry powieściopisarz, który potrafi napisać powieść z suspensem. Z pewnością sięgnę po inne jego książki.

Uwielbiam prozę Roberta Harrisa. Według mnie jest on geniuszem i prawdopodobnie najlepszym pisarzem tworzącym współcześnie. Mając to za sobą przyznam od razu, że uważam ”Oficera i szpiega” za totalne arcydzieło. Moje zamiłowanie do historii, szpiegów i spisków bez wątpienia sprawiło, że ta książka tak bardzo trafiła w mój gust.
Opowieść skupia się na aferze Dreyfusa - spisku we francuskim Ministerstwie Wojny, który doprowadził do najsłynniejszej pomyłki sądowej w historii, kiedy to Alfred Dreyfus został niesłusznie skazany za bycie niemieckim szpiegiem w 1894 roku i dożywotnio zesłany na Wyspę Diabelską w Gujanie Francuskiej, w Ameryce Południowej. Książka jest opowiedziana z perspektywy oficera armii, majora Georges'a Picquarta, który należał do zespołu oficerów oskarżających Dreyfusa o szpiegostwo. W styczniu 1895 roku Dreyfus został publicznie upokorzony podczas degradacji wojskowej, a następnie deportowany w celu odbycia kary. Picquart zawsze był przekonany o winie Dreyfusa, ale kiedy pojawiły się nowe poszlaki, był zmuszony ponownie zająć się sprawą i zbadać tzw. dowody, które w pierwszej kolejności skazały Dreyfusa. W jego umyśle zaczęły rodzić się wątpliwości, a kiedy w końcu natrafił na prawdę, powierzono mu trudny obowiązek przekonania armii Republiki Francuskiej, by przyznała się do błędu.
Umiejętności narracyjne Roberta Harrisa są genialne. Przyznaję, że fakt, iż była to historia prawdziwa, a skandal był interesujący, odegrał główną rolę w tym, że podobała mi się tak bardzo, jak mi się podobała, ale nie byłoby to możliwe, gdyby nie talent pisarski Harrisa. Udało mu się przedstawić niezmiernie skomplikowane i zagmatwane chronologicznie wydarzenia w najprostszy i najbardziej intrygujący sposób. Uwięzienie Dreyfusa, trudna sytuacja Picquarta i ich dalsze losy zostały przedstawione tak emocjonalnie, że czytanie sprawiało mi ból, pamiętając, że ci bohaterowie to prawdziwi ludzie, a ich rozdzierająca serce walka jest prawdziwa. Przywiązałem się do bohaterów i czułem się tak, jakbym był tam przez cały czas. Wydaje mi się, że każda książka, którą przeczytam po tej, będzie w porównaniu z nią nudna. Tak więc, oczywiście polecam "Oficera i szpiega”. Sam spróbuję skonfrontować się jeszcze z wersją filmową w reżyserii Polańskiego.

Podobnie jak wielu ludzi, wiem niewiele o aferze Dreyfusa, oprócz tego, że miała ona miejsce i była to jedna z największych pomyłek i oszustw w historii sądownictwa. Wiedziałam, że Alfred Dreyfus był francuskim żołnierzem, którego oskarżono o szpiegostwo na rzecz Niemców. Powieść "Oficer i szpieg” Roberta Harrisa pozwoliła mi jednak zrozumieć klimat polityczny i społeczny tamtego okresu w historii i uświadomiła mi, w jaki sposób ta kolosalna pomyłka sądowa została przypieczętowana, a jawny antysemityzm tamtych czasów pozwolił na demonizację Dreyfusa w oczach opinii publicznej.
Jestem zapaloną czytelniczką książek, a zwłaszcza powieści historycznych. Autor skonstruował trzymającą w napięciu historię szpiegowską, która jednocześnie opowiedziała w sposób sprawiedliwy i niezwykle skrupulatny prawdziwą historię, jak i potrafiła dostarczyć ogrom rozrywki.
Georges Picquart, główny bohater i narrator, jest majorem, który pracował w szkole oficerskiej jako profesor topografii. Kilka lat wcześniej Dreyfus był jego studentem. Uczestnicząc w ceremonii degradacji Dreyfusa (pozbawienia go honoru wojskowego), major otrzymuje awans na pułkownika. Był jednym z ludzi, którzy przyłożyli rękę do wyroku na Dreyfusie. Na początku dowiadujemy się, że Pacquart odegrał niewielką rolę w schwytaniu Dreyfusa, ale Harris stopniowo ujawnia fakty, zapewniając atmosferę tajemniczości, która narasta w miarę rozwoju fabuły. W miarę jak Pacquart odkrywa złowrogie kłamstwa i spiski związane ze sprawą Dreyfusa, zaczyna mieć własne zdanie i zmienia swój pogląd na całą sprawę.
To moja pierwsza książka Harrisa. Zajęło mi kilka rozdziałów, aby się wciągnąć. Nie jest on najwybitniejszym literatem – ma raczej "przezroczysty” styl pisania. Mimo wszystko widać, że ma serce do tej historii i stara się by ta historia została opowiedziana najlepiej jak to możliwe. Jego tempo jest doskonałe, a struktura - wyważona i zwarta. Potrafi zaciekawić czytelnika tak, że chce się przeczytać jeszcze jeden rozdział… i jeszcze jeden rozdział… i jeszcze jeden. Podsumowując zatem, chciałabym polecić "Oficera i szpiega” wszystkim zainteresowanym powieściami historycznymi oraz szpiegowskimi. Harris przedstawił mi się jako dobry powieściopisarz, który potrafi napisać powieść z suspensem. Z pewnością sięgnę po inne jego książki.

Uwielbiam prozę Roberta Harrisa. Według mnie jest on geniuszem i prawdopodobnie najlepszym pisarzem tworzącym współcześnie. Mając to za sobą przyznam od razu, że uważam ”Oficera i szpiega” za totalne arcydzieło. Moje zamiłowanie do historii, szpiegów i spisków bez wątpienia sprawiło, że ta książka tak bardzo trafiła w mój gust.
Opowieść skupia się na aferze Dreyfusa - spisku we francuskim Ministerstwie Wojny, który doprowadził do najsłynniejszej pomyłki sądowej w historii, kiedy to Alfred Dreyfus został niesłusznie skazany za bycie niemieckim szpiegiem w 1894 roku i dożywotnio zesłany na Wyspę Diabelską w Gujanie Francuskiej, w Ameryce Południowej. Książka jest opowiedziana z perspektywy oficera armii, majora Georges'a Picquarta, który należał do zespołu oficerów oskarżających Dreyfusa o szpiegostwo. W styczniu 1895 roku Dreyfus został publicznie upokorzony podczas degradacji wojskowej, a następnie deportowany w celu odbycia kary. Picquart zawsze był przekonany o winie Dreyfusa, ale kiedy pojawiły się nowe poszlaki, był zmuszony ponownie zająć się sprawą i zbadać tzw. dowody, które w pierwszej kolejności skazały Dreyfusa. W jego umyśle zaczęły rodzić się wątpliwości, a kiedy w końcu natrafił na prawdę, powierzono mu trudny obowiązek przekonania armii Republiki Francuskiej, by przyznała się do błędu.
Umiejętności narracyjne Roberta Harrisa są genialne. Przyznaję, że fakt, iż była to historia prawdziwa, a skandal był interesujący, odegrał główną rolę w tym, że podobała mi się tak bardzo, jak mi się podobała, ale nie byłoby to możliwe, gdyby nie talent pisarski Harrisa. Udało mu się przedstawić niezmiernie skomplikowane i zagmatwane chronologicznie wydarzenia w najprostszy i najbardziej intrygujący sposób. Uwięzienie Dreyfusa, trudna sytuacja Picquarta i ich dalsze losy zostały przedstawione tak emocjonalnie, że czytanie sprawiało mi ból, pamiętając, że ci bohaterowie to prawdziwi ludzie, a ich rozdzierająca serce walka jest prawdziwa. Przywiązałem się do bohaterów i czułem się tak, jakbym był tam przez cały czas. Wydaje mi się, że każda książka, którą przeczytam po tej, będzie w porównaniu z nią nudna. Tak więc, oczywiście polecam "Oficera i szpiega”. Sam spróbuję skonfrontować się jeszcze z wersją filmową w reżyserii Polańskiego.