Noce w rodanthe

Ta książka pozostawiła mnie z uczuciem absolutnej , wewnętrznej ambiwalencji! Jeszcze kilka lat temu pewnie pokochałabym tę książkę i dałabym jej 5 gwiazdek, a dziś? Teraz trochę poważniej podchodzę do wszystkiego, mniej się nabieram na patrzenie przez życie z różowymi okularami na nosie, ale.... wciąż miło poczytać romansik;-) <br> Zacznę od pozytywnych rzeczy związanych z tą książką: przede wszystkim podobało mi się przesłanie, wartości jakie za sobą niesie. Adrienne chciała aby jej córka zrozumiała, że mimo iż jest pogrążona w żałobie po stracie męża ma obowiązki aby opiekować się swoimi dziećmi, ma dla kogo żyć. Mój tata zmarł, gdy miałam 15 lat, a moja mama była bardzo podobna do Amandy jeśli chodzi o to jak sobie z tym wszystkim doskonale radziła.... Naprawdę współczułam Amandzie i cieszyłam się, że historia Adrienne do niej dotarła, zadziałała jej na wyobraznię. Ja również polubiłam Adrienne i podobało mi się to jak została przedstawiona. Wszyscy myśleli, że jest zwyczajna i dopiero po jej historii jej córka przyznała jak silna i niezwykła kobieta była. Nie mogę się zdecydować czy Nicholas Sparks jest genialnym pisarzem czy przeciętnym, miewa lepsze i gorsze powieści, sami wiecie. Autor zawsze wydaje się wyczarować historię o dwóch osobach, którym czegoś brakuje w ich życiu a potem gdy się spotykają, ich życie w magiczny sposób staje się pełniejsze. dwie osobowości z miejsca się uzupełniają - czy aby w życiu ten proces nie trwa dłużej, nie jest narażony na miliony komplikacji przeróżnych? Nie wierzę, że ktoś może uczynić twoje życie idealnym, ale przypuszczam, że jeśli brakuje ci osoby to może będzie trochę bardziej wiarygodna historia, wszak marzenia są tym co pcha nas do przodu w życiu ;-) Myślę, że wiele myśli idzie w kierunku takim gdzie bohaterowie Sparksa spotkają się, dopasują do siebie (zbyt idealnie, aby było to całkowicie wiarygodne), zakochają się (moim zdaniem zbyt szybko) a potem albo będą żyć długo i szczęśliwie albo nie (jego książki wydają się iść w obie strony). Mówiąc to jednak nie jestem pewna czy tak to w prawdziwym życiu wygląda. Może trochę wspomnę o treści: córka Adrienne Willis przeżywa śmierć męża pozostawiając ją z dwoma małymi synami, których musi wychowywać samotnie. Adrienne obawia się, że żałoba córki pochłania ją pozostawiając synów bez opieki matki. Adrienne postanawia podzielić się z pogrążoną w żałobie córką doświadczeniem, które miało miejsce wiele lat wcześniej.<br> W retrospekcji piętnaście lat wcześniej Adrienne samotnie wychowuje trójkę dzieci odkąd jej mąż zostawił ją dla młodszej kobiety. Dr Paul Flanner był rozchwytywanym emocjonalnie lekarzem, który całą swoją energię wkłada w swoją pracę. Po tym jak ich syn wyjeżdża na studia opuszcza go żona. Dr Flanner sprzedaje swoją przychodnię. Planuje podjąć próbę pogodzenia się z synem, który teraz studiuje medycynę w Ekwadorze. Podczas gdy jej dzieci odwiedzają ojca Adrienne przez kilka dni opiekuje się pensjonatem przyjaciela w małym nadmorskim miasteczku Rodanthe w Karolinie Północnej. Na weekend spodziewany jest tylko jeden gość dr Paul Flanner. Spodziewany jest również sztorm. Podczas gdy mieszkańcy przygotowują się do najgorszego huraganu od lat w pensjonacie szykuje się inny rodzaj burzy. Kiedy nowa miłość zostaje ponownie odnaleziona jest darem, który należy cenić, wspierać, pielęgnować.<br> <br> Szczerze powiedziawszy książka podobała mi się - była lekka i szybka do przeczytania gdzieś na trasie w tramwaju. Nie trzeba było się długo zastanawiać nad tą książką, analizować, szukać drugiego dna. Poleciłabym ją czytelnikom romansów, w moich oczach to nie jest moja pierwsza książka Nicholasa Sparksa i napewno nie będzie też moją ostatnią. 4/5

Ostatnio przeczytałem książkę Noce w Rodanthe Nicholasa Sparksa. Jest to jedna z wielu powieści romansowych, które Sparks napisał w ciągu ostatnich 20 lat wraz z popularnymi takimi jak "Pamiętnik" i "List w butelce". Sparks jest znany z przykuwania uwagi czytelników poprzez włączanie wielu nieoczekiwanych i ekscytujących wydarzeń w swoich historiach jak również włączania dobrej odmiany miłości i złamanego serca. Innymi słowy chociaż stworzył wiele książek czytelnik zazwyczaj nigdy nie może przewidzieć co wydarzy się dalej.<br> Książka ta składa się z dwóch głównych bohaterów - Paula i Adrienne. Adrienne jest samotną matką trójki dzieci po tym jak jej mąż zostawił ją dla innej kobiety. Przez całą książkę zmaga się z byciem samotną, bradzo brakuje jej męża. Paul natomiast jest chirurgiem z jednym dzieckiem, który rozwiódł się z powodu braku uwagi dla swojej żony w małżeństwie. Ponieważ te postacie są jedynymi głównymi osobami w całej książce i często są same ze sobą są one bardzo dobrze rozwinięte. Myślę, że czytelnicy mogą odnosić się do tych postaci w zależności od tego gdzie są w swoim życiu. Jednak dla mnie osobiście trudno było odnieść się do nich ponieważ są one dużo starsze, mają dzieci, były żonate i rozwiedzione. Ogólna fabuła historii odnosi się do tego że Adrienne podróżuje do Rodanthe na tydzień, aby zająć się gospodą przyjaciół ale również odpocząć. Paul jest w mieście z powodu problemów osobistych, zatrzymuje się w gospodzie gdzie jest jedynym gościem. Duża burza przynosi dwa razem i pomimo ich różnic i walki życia, zakochują się w sobie. Ogromny huragan, który zbliżał się do miasta zbliżył tą dwójkę do siebie do takiego stopnia, że się w sobie zakochują. Książka nie zawiera w sobie żadnych kontrowersyjnych tematów, poza tym, że były mąż Adrienne miał romans z młodszą kobietą. Moralna lekcja z tej historii jest taka, że miłość można znaleźć w najmniej oczekiwanych miejscach i nigdy nie jest się za starym by się zakochać. Ani Paul ani Adrienne nie spodziewali się, że znajdą siebie nawzajem w gospodzie a oboje mieli około pięćdziesięciu lat. Polecam tę książkę dla kobiet, które wyszły za mąż i mają dzieci. Większość kobiet w ogóle będzie cieszyć się tą książką, ponieważ jest to powieść romansowa. Ta książka nie jest trudną lektura, ale zawiera pewne wyraźne treści. Jako facet daję 3.

Ta książka pozostawiła mnie z uczuciem absolutnej , wewnętrznej ambiwalencji! Jeszcze kilka lat temu pewnie pokochałabym tę książkę i dałabym jej 5 gwiazdek, a dziś? Teraz trochę poważniej podchodzę do wszystkiego, mniej się nabieram na patrzenie przez życie z różowymi okularami na nosie, ale.... wciąż miło poczytać romansik;-) <br> Zacznę od pozytywnych rzeczy związanych z tą książką: przede wszystkim podobało mi się przesłanie, wartości jakie za sobą niesie. Adrienne chciała aby jej córka zrozumiała, że mimo iż jest pogrążona w żałobie po stracie męża ma obowiązki aby opiekować się swoimi dziećmi, ma dla kogo żyć. Mój tata zmarł, gdy miałam 15 lat, a moja mama była bardzo podobna do Amandy jeśli chodzi o to jak sobie z tym wszystkim doskonale radziła.... Naprawdę współczułam Amandzie i cieszyłam się, że historia Adrienne do niej dotarła, zadziałała jej na wyobraznię. Ja również polubiłam Adrienne i podobało mi się to jak została przedstawiona. Wszyscy myśleli, że jest zwyczajna i dopiero po jej historii jej córka przyznała jak silna i niezwykła kobieta była. Nie mogę się zdecydować czy Nicholas Sparks jest genialnym pisarzem czy przeciętnym, miewa lepsze i gorsze powieści, sami wiecie. Autor zawsze wydaje się wyczarować historię o dwóch osobach, którym czegoś brakuje w ich życiu a potem gdy się spotykają, ich życie w magiczny sposób staje się pełniejsze. dwie osobowości z miejsca się uzupełniają - czy aby w życiu ten proces nie trwa dłużej, nie jest narażony na miliony komplikacji przeróżnych? Nie wierzę, że ktoś może uczynić twoje życie idealnym, ale przypuszczam, że jeśli brakuje ci osoby to może będzie trochę bardziej wiarygodna historia, wszak marzenia są tym co pcha nas do przodu w życiu ;-) Myślę, że wiele myśli idzie w kierunku takim gdzie bohaterowie Sparksa spotkają się, dopasują do siebie (zbyt idealnie, aby było to całkowicie wiarygodne), zakochają się (moim zdaniem zbyt szybko) a potem albo będą żyć długo i szczęśliwie albo nie (jego książki wydają się iść w obie strony). Mówiąc to jednak nie jestem pewna czy tak to w prawdziwym życiu wygląda. Może trochę wspomnę o treści: córka Adrienne Willis przeżywa śmierć męża pozostawiając ją z dwoma małymi synami, których musi wychowywać samotnie. Adrienne obawia się, że żałoba córki pochłania ją pozostawiając synów bez opieki matki. Adrienne postanawia podzielić się z pogrążoną w żałobie córką doświadczeniem, które miało miejsce wiele lat wcześniej.<br> W retrospekcji piętnaście lat wcześniej Adrienne samotnie wychowuje trójkę dzieci odkąd jej mąż zostawił ją dla młodszej kobiety. Dr Paul Flanner był rozchwytywanym emocjonalnie lekarzem, który całą swoją energię wkłada w swoją pracę. Po tym jak ich syn wyjeżdża na studia opuszcza go żona. Dr Flanner sprzedaje swoją przychodnię. Planuje podjąć próbę pogodzenia się z synem, który teraz studiuje medycynę w Ekwadorze. Podczas gdy jej dzieci odwiedzają ojca Adrienne przez kilka dni opiekuje się pensjonatem przyjaciela w małym nadmorskim miasteczku Rodanthe w Karolinie Północnej. Na weekend spodziewany jest tylko jeden gość dr Paul Flanner. Spodziewany jest również sztorm. Podczas gdy mieszkańcy przygotowują się do najgorszego huraganu od lat w pensjonacie szykuje się inny rodzaj burzy. Kiedy nowa miłość zostaje ponownie odnaleziona jest darem, który należy cenić, wspierać, pielęgnować.<br> <br> Szczerze powiedziawszy książka podobała mi się - była lekka i szybka do przeczytania gdzieś na trasie w tramwaju. Nie trzeba było się długo zastanawiać nad tą książką, analizować, szukać drugiego dna. Poleciłabym ją czytelnikom romansów, w moich oczach to nie jest moja pierwsza książka Nicholasa Sparksa i napewno nie będzie też moją ostatnią. 4/5

Ostatnio przeczytałem książkę Noce w Rodanthe Nicholasa Sparksa. Jest to jedna z wielu powieści romansowych, które Sparks napisał w ciągu ostatnich 20 lat wraz z popularnymi takimi jak "Pamiętnik" i "List w butelce". Sparks jest znany z przykuwania uwagi czytelników poprzez włączanie wielu nieoczekiwanych i ekscytujących wydarzeń w swoich historiach jak również włączania dobrej odmiany miłości i złamanego serca. Innymi słowy chociaż stworzył wiele książek czytelnik zazwyczaj nigdy nie może przewidzieć co wydarzy się dalej.<br> Książka ta składa się z dwóch głównych bohaterów - Paula i Adrienne. Adrienne jest samotną matką trójki dzieci po tym jak jej mąż zostawił ją dla innej kobiety. Przez całą książkę zmaga się z byciem samotną, bradzo brakuje jej męża. Paul natomiast jest chirurgiem z jednym dzieckiem, który rozwiódł się z powodu braku uwagi dla swojej żony w małżeństwie. Ponieważ te postacie są jedynymi głównymi osobami w całej książce i często są same ze sobą są one bardzo dobrze rozwinięte. Myślę, że czytelnicy mogą odnosić się do tych postaci w zależności od tego gdzie są w swoim życiu. Jednak dla mnie osobiście trudno było odnieść się do nich ponieważ są one dużo starsze, mają dzieci, były żonate i rozwiedzione. Ogólna fabuła historii odnosi się do tego że Adrienne podróżuje do Rodanthe na tydzień, aby zająć się gospodą przyjaciół ale również odpocząć. Paul jest w mieście z powodu problemów osobistych, zatrzymuje się w gospodzie gdzie jest jedynym gościem. Duża burza przynosi dwa razem i pomimo ich różnic i walki życia, zakochują się w sobie. Ogromny huragan, który zbliżał się do miasta zbliżył tą dwójkę do siebie do takiego stopnia, że się w sobie zakochują. Książka nie zawiera w sobie żadnych kontrowersyjnych tematów, poza tym, że były mąż Adrienne miał romans z młodszą kobietą. Moralna lekcja z tej historii jest taka, że miłość można znaleźć w najmniej oczekiwanych miejscach i nigdy nie jest się za starym by się zakochać. Ani Paul ani Adrienne nie spodziewali się, że znajdą siebie nawzajem w gospodzie a oboje mieli około pięćdziesięciu lat. Polecam tę książkę dla kobiet, które wyszły za mąż i mają dzieci. Większość kobiet w ogóle będzie cieszyć się tą książką, ponieważ jest to powieść romansowa. Ta książka nie jest trudną lektura, ale zawiera pewne wyraźne treści. Jako facet daję 3.