Jutro

<p>Jest 19 grudnia 2011 r. Dla Matthew Chapiro, profesora filozofii, zbliża się dzień rocznicy śmierci jego żony, Kate. Jej wspomnienie jest jak zawsze niezwykle bolesne.</p><p>Tego dnia kupuje laptopa na wyprzedaży. Sprzedawca tłumaczy, że należał on do jego siostry, a dysk twardy został sformatowany. Matthew odkrywa jednak zdjęcia, które najwyraźniej nie zostały skasowane. Znajduje się na nich adres mailowy autorki zdjęć, więc kontaktuje się z nią i proponuje, że wyśle je do niej. Dialog między Matthew i Emmą szybko rozwija się do tego stopnia, że postanawiają spotkać się we włoskiej restauracji, do której Matthew często chodzi. Oboje dotrzymują umówionego terminu o wyznaczonej godzinie. Jednak każdy z nich będzie czekał na drugiego... A historia dopiero się rozpoczyna.</p><p>Minęło kilka lat, odkąd ostatni raz czytałam powieść Guillaume Musso. Opis na okładce "Jutra" przemówił do mnie i postanowiłam spróbować wrócić do tego autora. Nie zawiodłam się, wiedząc, że jest to ten rodzaj powieści, którą czyta się po to, by nie myśleć, zrelaksować się i dać się ponieść fabule.</p><p>Pomysł wyjściowy jest ciekawy, nawet jeśli był już wielokrotnie wykorzystywany. Sam Musso wykorzystał go już w inny sposób. Trzeba było więc zbudować wokół niego coś nowego. Po pierwszym zaskoczeniu, historia musiała się toczyć dalej. Fabuła musiała obrać taki kierunek, w którym autor mógłby stworzyć suspens, a czytelnik nie zostałby pozostawiony z pierwszą myślą, która przychodzi mu do głowy, gdy rozumie, co się dzieje. Musso miał trudne zadanie w manipulacji fabułą.</p><p>Powiem szczerze, że niektóre momenty wydawały mi się nieco powolne. Głównie dlatego, że niektórych rzeczy się domyśliłam i czekałam, aż bohaterowie też je dostrzegą.</p><p>Podobnie przygotowania Emmy przed randką wydały mi się zbyt długie. Są jeszcze inne tego typu fragmenty, gdzie akcja nieco zwalnia, bo autor rozwodzi się nad szczegółami. Tutaj jednak uważam, że mógł nieco przyśpieszyć akcję.</p><p>Ogólnie rzecz biorąc, fabuła nie jest powolna, tylko jej fragmenty są. Nawet jeśli domyślałam się pewnych rzeczy, to nie odgadłam wszystkiego. A o to właśnie chodzi. Żeby zobaczyć, jak autor zamierza tam dotrzeć. Guillaume Musso robi to dobrze.</p><p>Byłam nieco zszokowana postawą bohaterów w niektórych sytuacjach. Mówię o Matthew, kiedy chce przekonać Emmę do zrobienia pewnej rzeczy. Nie mówię o groźbie, ale o dialogu, który ją poprzedza. Mężczyzna posuwa się bardzo daleko i nawet jeśli rozumiemy jego strapienie, to nie daje mu to prawa do takiego chamstwa. Poza tym, nie bardzo pasuje takie zachowanie do jego nakreślonej wcześniej osobowości.</p><p>Jeśli chodzi o zakończenie, to byłam z niego zadowolona, mimo że zawierało element, który mi się nie podobał. Takiego zakończenia można się spodziewać po tego typu powieści. Byłabym zawiedziona, gdyby autor nie dostosował się do tego kodeksu. Zazwyczaj lubię, gdy odchodzi się od ustalonych norm, ale nie w tego typu powieści.</p><p>Bohaterowie wydają się nieco prości: ci dobrzy, ci źli, ci nieporadni... Oczywiście dwójka głównych bohaterów nie zawsze jest sympatyczna, ale pod koniec staje się taka. Z tej książki powstałaby dobra komedia romantyczna w amerykańskim stylu, z Meg Ryan w roli głównej.</p><p>Guillaume Musso zamienił całą książkę w paralelizm samego życia. Życia nigdy nie można przewidzieć, ponieważ nie ma wzorców w przypadkowości rzeczywistych wydarzeń, które mają miejsce w naszym codziennym życiu. Na przykład, gdy główny bohater zdaje sobie sprawę, że wysyłał e-maile do kogoś w przeszłości, wyrażało to, że wydarzenia nie mogą mieć między sobą wzorca. Książka jest naprawdę ciekawa pod tym względem!</p><p>Książkę polecam miłośnikom powieści obyczajowych z elementami dramatu, którzy kochają wątki fabularne i zakończenia, których nie łatwo jest odgadnąć aż do samego końca książki, a które wydają się oczywiste. Ta książka naprawdę była dla mnie zaskoczeniem, kiedy przeczytałam ją po raz pierwszy, ponieważ zdecydowanie pokazała kreatywność i spryt autora. Polecam “Jutro” przede wszystkim tym, którzy mieli już styczność z Musso i wiedzą jak ten autor konstruuje swoje fabuły. Nie jest to raczej idealny wybór na pierwszy kontakt z tym autorem.</p>

Kolejna jak zwykle dobra przygoda stworzona przez Musso. Choć w jego książkach akcja rozkręca się powoli, to w każdej z nich znajdzie się moment, który sprawia, że są jak żadne inne i sprawiają, że czyta się je do ostatniej strony jednym tchem. Trudno nie zatracić się w świecie, który wykreował autor w tej książce. Jeśli jesteś czytelnikiem Musso jak ja, to z pewnością jesteś przyzwyczajony do wręcz poetyckich opisów miast, w których toczy się cała akcja. Guillaume w mniej dynamicznej części książki kreuje opisy miejsc tak, że czytając powieść ma się ochotę wziąć książkę w rękę i wraz z nią ruszyć na zwiedzanie Nowego Jorku i Bostonu, odszukać twarzy z tekstu, otworzyć drzwi do miejsc gdzie przebywali bohaterowie. <br> Bohaterowie są dość typowi dla tego gatunku, atrakcyjni ale jednak nietuzinkowi. Z jednej strony to niestety kolejna z tych książek, która zaczyna się od wymarzonej pracy, sukcesu i szczęśliwej rodziny z drugiej - autor dobrze wplata tutaj kwestię pozorów i tajemnicy - im bardziej z pozoru idealni i szczęśliwi bohaterowie tym więcej zawiłych i zaskakujących tajemnic w ich życiu. Cechą wspólną dla głównych bohaterów - Mathew i Emmy jest samotność. Każde z nich pragnie zapełnić pustkę, która z jakiegoś powodu towarzyszy im co dnia. On wdowiec, dla którego motywacją do otwarcia oczu po kolejnej nocy jest czteroletnia córka. Ona, kobieta odnosząca sukces zawodowy wciąż samotna po godzinach pracy. Nieustannie poszukują towarzystwa i poczucia przynależności jednocześnie robią wszystko, aby nie dopuścić do konfrontacji z mroczną częścią swojego życia. To wciąż tylko ucieczka, dopóki nie połączą sił by osiągnąć jeden wspólny cel. <br> A gdzie punkt zwrotny w tej opowieści? W momencie kiedy Matthew kupuje stary laptop to z pozoru nadal nie „rozkręca akcji” ale dla samego bohatera to przełom bo dzięki zdjęciom, które na nim znajduje podejmuje decyzję o wysłaniu wiadomości a ta przybliża go do zapełnienia uczucia pustki. Emma nie spodziewa się tej wiadomości, coś skłania ją żeby odpisać a bohaterów zaczyna łączyć nadzieja. Chcą się poznać. Mattew czuje, że Emma pomaga mu wrócić do pełni życia. Tylko nie spodziewa się jak zagmatwana stanie się ich relacja i przyszłość.<br> Musso utkał niezwykłą fabułę, która przesuwa granice wyobraźni, daje z siebie wszystko i spełnia oczekiwania wysunięte wobec autora bestsellerów.<br> Ogólne odczucia po przeczytaniu książki? To swego rodzaju „kac” zmuszający to przemyśleń jak w naszym życiu tka się sieć zależności w relacjach międzyludzkich.

Wyobraź sobie, że pokochałeś kogoś żyjącego w przyszłości lub przeszłości. Totalna jedna wielka dezorientacja. A to dopiero początek tej łamigłówki. Jak poradzić sobie z faktem, że osoba która potrzebuje twojej pomocy żyje w przyszłości? A pomoc potrzebna jest, żeby uchronić od śmierci właśnie Ciebie. Książka „Jutro” Guillaume Musso zawiera szokujące zwroty akcji. Fabuła zmienia się w sposób tak nieprzewidywalny, że nie sposób odgadnąć zakończenia książki. Guillaume Musso uczynił z całej książki paralelę do samego życia; życia nie da się przewidzieć, ponieważ w przypadkowości zdarzeń, które dzieją się w naszym codziennym życiu, nie ma żadnych wzorców. <br> Matthew, młody wykładowca, który w ciągu ostatniego roku stracił piękną żonę, znakomitą lekarkę i matkę swojej czteroletniej córki, zaczyna wymieniać wiadomości z Emmą, sommelierką w renomowanej restauracji na Manhattanie, samotną kobietą, która wie co nieco o złamanym sercu. W spontaniczny i nietypowy dla nich sposób umawiają się na kolację w Nowym Jorku. Najpierw przyjeżdża Emma, potem Matthew, ale jak gdyby okrutne przeznaczenie sprawiło, że nigdy się nie spotykają. Kiedy próbują wyjaśnić tragiczny łańcuch wydarzeń, odkrywają mroczne tajemnice, które wywracają rzeczywistość do góry nogami.<br> Typowy dla stylu Guillaume'a Musso początek książki jest uroczo słodki, jak w większości komedii romantycznych. Bardzo łatwo jest polubić Matthew i współczuć mu jego straty. Postać Emmy jest bardziej złożona i czasami zwodnicza, ale to właśnie czyni ją bardziej ludzką, ponieważ nie jest ona ostatecznym dobrem lub złem i czasami trudno zdecydować, czy jest bohaterem czy czarnym charakterem. Pozostałe postacie są nieco płytkie, ale pasują do tej tajemniczej powieści, która w miarę rozwoju akcji nabiera tempa.<br> W pewnym momencie ta romantyczna opowieść otrzymuje piekielny zwrot akcji, który sprawia, że fabuła jest porywająca i intrygująca. Autor wpadł na oryginalny pomysł i zadbał o to, by wpleść w fabułę zaskakujące zwroty akcji, co sprawia, że lektura jest bardzo przyjemna i ogromnie wciągająca! Muszę przyznać, że czasami wszystko układało się zbyt łatwo lub zbyt idealnie, co nieco szkodziło autentyczności tej historii, ale świetny styl pisania i fabuła były bardziej niż wystarczającą rekompensatą.<br> Tę pozycję polecam miłośnikom połączenia romansu i dramatu, którzy uwielbiają fabuły i zakończenia, nie do odgadnięcia aż do samego końca. Piękna książka, którą czyta się w kilka godzin bo dobra książka to taka, której nie można oderwać od ręki aż do ostatniej strony, i w tym sensie "Jutro" jest książką doskonałą!

<p>Guillaume Musso to jeden z moich ulubionych pisarzy. Rozglądam się za jego książkami i chwytam je, gdy tylko nadarzy się okazja. Uwielbiam jego styl, sposób, w jaki płynnie łączy ramy czasowe i historię oraz oddaje istotę życia. Zwroty akcji są zawsze interesujące, zawsze nieoczekiwane, a jednak - zawsze logiczne. Ta książka jest kolejnym jego literackim sukcesem. To było wspaniałe przeżycie, całkowicie interesujące i zabawne.</p><p>"Jutro" Guillaume Musso to książka o której nie wiedziałam nic przed sięgnięciem po nią - oprócz tego, kim jest autor. Muszę przyznać, że w przypadku Musso po prostu nigdy nie wiadomo, na jaki gatunek się trafi. Czy jest to historia miłosna? Czy to jest thriller psychologiczny? Czy może kryminał z wyraźnym wątkiem śledztwa? Nie można wrzucić jego książek do jednego gatunku, bo zawierają tak wiele cech różnych gatunków - i właśnie dlatego są tak wyjątkowe.</p><p>Książka opowiada o Matthew i Emmie. Emma mieszka w Nowym Jorku, w małym mieszkaniu ze swoim psem Clovisem i w wieku 33 lat jest jednym z najlepszych sommelierów, jacy istnieją w Nowym Jorku. Jej życie mogłoby być doskonałe, gdyby nie jeden problem: mężczyźni. Albo zakochuje się za szybko, albo w niewłaściwym i za każdym razem potem dręczy ją zwątpienie w siebie. Nawet jej terapeuta radzi jej, aby przestała postępować tak chaotycznie i ponownie rozważyła nowe związki....</p><p>No i jest jeszcze Matt, mieszkający w Bostonie z czteroletnią córką i współlokatorką April. Jest profesorem filozofii na uniwersytecie, który nie miał łatwego roku. Zbliża się bowiem pierwsza rocznica śmierci jego żony, która zginęła w strasznym wypadku....</p><p>Aby zająć czymś umysł Matt znajduje laptopa na pchlim targu, a kiedy go włącza znajduje zdjęcia. Zdjęcia kobiety z mężczyzną i adres e-mail... Kobietą jest Emma. Nawiązują kontakt ze sobą. Nieświadomi, że stoją przed jednym i tym samym laptopem....</p><p>Nie chcę zdradzać wiele o fabule, bo zepsułabym frajdę z jej śledzenia. Musso jest geniuszem, jeśli chodzi o łączenie różnych płaszczyzn czasowych i sprawianie, że stają się one jednym. Bohaterowie wydali mi się prawdziwi i wiarygodni, ale miałam swoje trudności z manierą Emmy. Nie zdołała mnie do siebie całkowicie przekonać. Musso ma styl, który sprawia, że czytelnik jest w stanie się poczuć jakby sam uczestniczył we wszystkich niezwykłych wydarzenia. Autor wciąga cię w historię, która na początku jest nieprawdopodobna, ale z biegiem czasu staje się coraz bardziej wiarygodna. Z logiką, która ma sens, na którą trzeba się otworzyć i absolutnie chłonąć fabułę. “Jutro” jest powieścią godną polecenia - to chyba moja druga ulubiona książka tego autora zaraz po “Potem…”.</p>

Kolejna jak zwykle dobra przygoda stworzona przez Musso. Choć w jego książkach akcja rozkręca się powoli, to w każdej z nich znajdzie się moment, który sprawia, że są jak żadne inne i sprawiają, że czyta się je do ostatniej strony jednym tchem. Trudno nie zatracić się w świecie, który wykreował autor w tej książce. Jeśli jesteś czytelnikiem Musso jak ja, to z pewnością jesteś przyzwyczajony do wręcz poetyckich opisów miast, w których toczy się cała akcja. Guillaume w mniej dynamicznej części książki kreuje opisy miejsc tak, że czytając powieść ma się ochotę wziąć książkę w rękę i wraz z nią ruszyć na zwiedzanie Nowego Jorku i Bostonu, odszukać twarzy z tekstu, otworzyć drzwi do miejsc gdzie przebywali bohaterowie. <br> Bohaterowie są dość typowi dla tego gatunku, atrakcyjni ale jednak nietuzinkowi. Z jednej strony to niestety kolejna z tych książek, która zaczyna się od wymarzonej pracy, sukcesu i szczęśliwej rodziny z drugiej - autor dobrze wplata tutaj kwestię pozorów i tajemnicy - im bardziej z pozoru idealni i szczęśliwi bohaterowie tym więcej zawiłych i zaskakujących tajemnic w ich życiu. Cechą wspólną dla głównych bohaterów - Mathew i Emmy jest samotność. Każde z nich pragnie zapełnić pustkę, która z jakiegoś powodu towarzyszy im co dnia. On wdowiec, dla którego motywacją do otwarcia oczu po kolejnej nocy jest czteroletnia córka. Ona, kobieta odnosząca sukces zawodowy wciąż samotna po godzinach pracy. Nieustannie poszukują towarzystwa i poczucia przynależności jednocześnie robią wszystko, aby nie dopuścić do konfrontacji z mroczną częścią swojego życia. To wciąż tylko ucieczka, dopóki nie połączą sił by osiągnąć jeden wspólny cel. <br> A gdzie punkt zwrotny w tej opowieści? W momencie kiedy Matthew kupuje stary laptop to z pozoru nadal nie „rozkręca akcji” ale dla samego bohatera to przełom bo dzięki zdjęciom, które na nim znajduje podejmuje decyzję o wysłaniu wiadomości a ta przybliża go do zapełnienia uczucia pustki. Emma nie spodziewa się tej wiadomości, coś skłania ją żeby odpisać a bohaterów zaczyna łączyć nadzieja. Chcą się poznać. Mattew czuje, że Emma pomaga mu wrócić do pełni życia. Tylko nie spodziewa się jak zagmatwana stanie się ich relacja i przyszłość.<br> Musso utkał niezwykłą fabułę, która przesuwa granice wyobraźni, daje z siebie wszystko i spełnia oczekiwania wysunięte wobec autora bestsellerów.<br> Ogólne odczucia po przeczytaniu książki? To swego rodzaju „kac” zmuszający to przemyśleń jak w naszym życiu tka się sieć zależności w relacjach międzyludzkich.