Dżuma

„Dżuma” Alberta Camusa to powieść, której fabuła rozgrywa się w latach czterdziestych XX wieku w Oranie, północnoafrykańskim miasteczku, gdzie doktor Bernard Rieux dostrzega pierwsze, niepokojące znaki nadchodzącej katastrofy martwe szczury na ulicach. To, co z początku wydaje się niegroźnym zjawiskiem, błyskawicznie przeradza się w koszmar, kiedy mieszkańcy Oranu zaczynają odczuwać objawy śmiertelnej dżumy.

Albert Camus przedstawia świat bohaterów powieści „Dżuma”, którzy muszą zmierzyć się z pełnym wyzwań przeznaczeniem, jakie oznacza zamknięcie miasta przez lokalne władze. Na czele tej grupy stoi doktor Bernard Rieux, który z heroizmem próbuje złagodzić cierpienie pacjentów zarażonych dżumą. Rambert, dziennikarz pracujący w Oranie, początkowo desperacko dąży do ucieczki z miasta ogarniętego epidemią, lecz ostatecznie uznaje, że ma moralny obowiązek pomagać i decyduje się pozostać w Oranie. Cottard, sprytny oszust i lokalny rzezimieszek, wydaje się początkowo zainteresowany jedynie własnym przetrwaniem. Jednak wraz z upływem czasu mężczyzna znajduje dziwaczną satysfakcję w ogólnym cierpieniu, jakie spotkało mieszkańców miasta objętego kwarantanną. Z kolei Grand, skromny urzędnik, mimo powagi sytuacji, próbuje napisać swą wielką powieść i spełnić tym samym marzenia o karierze pisarza. 

Gdy Oran zostaje odcięty od świata, na skutek decyzji władz związanej z rosnącą liczbą zgonów, mieszkańcy doświadczają nie tylko wielkiego cierpienia, ale również doskwiera im samotność i poczucie zapomnienia przez innych. W obliczu zarazy, miłość, przyjaźń, współczucie i empatia wydają się blednąć, a choroba staje się okrutnym lustrzanym odbiciem natury człowieka, ukazując zarówno najgorsze, jak i najlepsze aspekty człowieczeństwa. Choć nad miastem unosi się zapach śmierci, z czasem zaczyna również odradzać się życie. Pojawiają się pierwsze żywe szczury, a ludzie powoli odzyskują nadzieję. Znów słychać rozmowy na ulicach, ludzie nieśmiało poszukują nadziei. Nawet w obliczu największego zła, Albert Camus przypomina, że w świecie ogarniętym chaosem jest miejsce na odwagę, współczucie i determinację. Narracja prowsadzona przez francuskiego pisarza w książce „Dżuma”  stanowi ważne przypomnienie o tym, że pomimo ludzkiej śmiertelności, przemijania i wrodzonych słabości, człowiek posiada w sobie zdolność do wielkich czynów miłosierdzia i odwagi, stanowiąc tym samym jedną z najważniejszych powieści w historii literatury światowej.