Szkarłatny welon

To książka mocno nierówna ale trzeba przyznać, że hipnotyzuje swoim wnętrzem. Autorka jak to ona tworzy wyrazistych, ciekawych bohaterów. Na maksa różnorodnych z wątpliwą moralnością.

Celia to bardzo ciekawa bohaterka. Poniekąd jest wyjatkowa przez to czym się zajmuję, ale jednocześnie jest tak ludzka i realna, że bez problemu mogę sobie wyobrazić, że taka dziewczyna istnieje.

Dworskie intrygi i wampiry to coś co kocham, a w połączeniu z tymi bohaterami, lekkim piórem autorki i bardzo specyficznym poczuciem humoru wychodzi kombinacja zaskakująca i zarazem urzekająca.

Narzeczony głównej bohaterki tak mi działał na nerwy i miałam ochotę tak mu przełożyć, że tego nawet nie da się opisać. Za to Michaił to tak rewelacyjny bohater, ciekawy tajemniczy intrygujący.

Podoba mi się system magiczny, w tej książce dzieje się pod tym względem znacznie więcej niż w serii gołąb i wąż, które jak się okazało są ze sobą powiązane.

Bardzo mi się podobała ta książka i już się nie mogę doczekać kontynuacji. Moja miłość do tej autorki na nowo się rozpaliła i to chyba oznacza szybszy reread jej trylogii.

Po twórczość Shelby Mahurin sięgałam już wcześniej, więc wykreowany przez nią świat w "Szkarłatnym Welonie" nie jest mi obcy. Dobrze było powrócić do bohaterów z trylogii "Gołębia i węża" i zobaczyć, jak radzą sobie po zakończeniu. Jednak autorka skupiła się tutaj na postaci, za którą ja wcześniej nie do końca przepadałam a głębsze poznanie jej dalszej historii okazało się dla mnie zaskakująco przyjemne.

Celia zdobyła moją sympatię, mimo że często wzbudzała we mnie irytację. To jest jedna z tych bohaterek, których niebezpieczeństwo nawet nie musi szukać, bo one same się w nie wpakują. Autorka nadała jej jednak wiele wyrazistych cech, więc można powiedzieć że mam z nią taką love-hate relationship. Momentami trudno było mi zrozumieć jej decyzje, ale później miałam nadzieję, że w końcu wygarnie wszystkim, którzy źle ją traktowali - tutaj oczywiście chodzi mi o Jeana Luca, jej narzeczonego.

Jeśli mam być szczera, to ostatnio jestem na etapie, w którym nie mam zbyt dużo oczekiwań, jeśli chodzi o romantasy, ale tutaj pozytywnie się zaskoczyłam. Relacja Celii i Michaiła rozwija się powoli i to, co najważniejsze - jest raczej wątkiem a nie samą fabułą, tak jak to bywa w niektórych przypadkach. Romans nie odgrywa najważniejszej roli, przez co znalazło się tutaj sporo zwrotów akcji i dobrze rozwiniętych pod względem kreacji bohaterów. Oprócz tej dwójki, polubiłam jeszcze Odessę, która zaintrygowała mnie już na samym początku. Do reszty raczej nie zdołałam się przywiązać.

Jednocześnie wydaje mi się, że ta książka mogła być po prostu krótsza, chociaż o te sto stron. Nic by na tym nie straciła, a może nawet by zyskała, bo często wiało nudą.

Podsumowując, jeśli szukacie historii o świecie, w którym pojawiają się zarówno wiedźmy, wampiry, duchy i tajemnicza, ukryta wyspa, to możliwe , że "Szkarłatny Welon" to coś dla was. Jeśli o mnie chodzi, to podobało mi się zdecydowanie bardziej niż poprzednie książki autorki i chętnie sięgnę po drugi tom, żeby dowiedzieć się, co dalej, bo halo??? Co to za końcówka? Jakby?