Carrie

Klimatyczny horror.

Wczesne arcydzieło króla horroru. Przejmująca i trzymająca w napięciu opowieść o młodej Carrie, której życie kształtuje fanatycznie, religijna matka. Odludek w szkole, znienawidzony, dręczony i zastraszany. Carrie jest inna, wręcz zła, a pewnego dnia jej koledzy z klasy okrutnie się o tym przekonują.

Wstrząsająca i okrutna historia - umiejętnie opowiedziana.

Stephena Kinga zawsze warto przeczytać!

Książka opowiada o 16-letniej uczennicy o imieniu Carietta, która mieszka sama z surową, religijną matką. Pewnego dnia dostaje swój pierwszy okres pod prysznicem po zajęciach gimnastycznych, a ponieważ nie wiedziała, co to było z powodu braku edukacji od matki, myślała, że umiera i jest bardzo zdenerwowany i wstrząśnięty. Koledzy z klasy śmieją się z niej i dokuczają jej z tego powodu. Następnie, w odpowiedzi na obelgi, upokorzenia i ignorancję ze strony rówieśników, dochodzi do kilku przypadków telekinezy.

Kiedy z pomocą nauczycielki chce stać się prawdziwą kobietą (jej matka jest przeciwna chłopcom i nie tylko) zostaje zaproszona przez jednego z nich na kolejny bal. Tam uczennice planują oblać ją dwoma wiadrami świńskiej krwi. Podczas balu zostają poproszeni, aby przyjść do przodu, ponieważ zostali wybrani na króla i królową balu, tak zostają ośmieszeni.
Carrie czuje się zdradzona przez wszystkich i mści się dzięki telekinetycznym zdolnością. W końcu cała szkoła płonie. Później, w domu, Carrie planuje zabić matkę, ale ona dźga córkę nożem podczas rozmowy i jest ciężko ranna. Mimo to udaje jej się zatrzymać serce matki. Następnie mści się na wszystkich innych, a miasto powoli wymiera.

Książka bardzo mi się podobała. To jest naprawdę ekscytująca i dobra do czytania. Zdecydowanie polecam, ale dla starszych czytelników.

Carrie jest nieśmiałą dziewczyną, a paskudna historia rozgrywa się pod prysznicem w sali gimnastycznej w Ewan College. Taka, która trafia na kilka przeszkód tu i tam. Książka po przeczytaniu leży na biurku, po pięciu minutach już się ją czyta ponownie. Skąd pojawia się taki pociąg do czytania?

Czy pierwsza powieść Stephena Kinga ma wszystko, czego potrzebuje dobra powieść? Czy ma ciekawą historię? Czy bohaterowie są wiarygodni? Czy Carrie rozwija się od jednego wątku do drugiego? TAK, ta powieść ma to wszystko. Zwłaszcza, gdy weźmie się pod uwagę, jak taka nieśmiała dziewczyna rozpętuje piekło w małym miasteczku.

Każdy powinien wyrobić sobie własne zdanie, najlepiej po przeczytaniu tej książki.

Klasyka horroru w nowej odsłonie.

W szkole outsiderka, w domu gnębiona przez matkę i jej religijny fanatyzm. Jak każda nastolatka, Carrie próbuje uwolnić się od tej sytuacji, ale Carrie nie jest zwykłą nastolatką. Posiada ona niesamowity dar, który pozwala jej rozpętać piekło.

Stephen King urodził się 21.9.1947 r. w Portland, Maine. Po studiach literatury angielskiej na na Uniwersytecie w Maine, podjął pracę nauczyciela w Hampden Academy w Maine. Carrie to jego pierwsza powieść, została opublikowana w 1974 roku, zaraz na początku kariery Stephena Kinga.

Carrietta White to 16-letnia dziewczyna, która mieszka z matką w małym miasteczku na południu USA i jest bezlitośnie doświadczana przez religijny fanatyzm swojej matki.

Choć Carrie niemal przez całe życie cierpi z powodu diabolicznych kar wymierzanych jej przez religijną, fanatyczną matkę i w rezultacie ma bardzo niepewną siebie osobowość, jest też ciągle obiektem ostrych drwin ze strony kolegów z klasy.

Telekineza to dar, który drzemie w Carrie, o którym prawie nikt nie wie. Kiedy Carrie zostaje niespodziewanie zaproszona na bal, staje się ofiarą okrutnego żartu.
Ten żart, przewyższał wszystko inne do tej pory. Jest on wyzwalaczem dla Carrie by dać wolną rękę dla jej zdolności, a tym samym wywołuje katastrofę, która wpływa nie tylko na studentów wokół niej.

Osobista opinia:

Przeczytałam już kilka powieści Stephena Kinga i dlatego mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że Carrie wyróżnia się z całego tłumu dość wyjątkowo. Dla mnie Carrietta White to bohaterka rzadko spotykana w książkach.
Sam dar telekinetyczny czyni tę książkę niesamowicie interesującą. A telekineza nie jest nawet na pierwszym planie. To właściwie sama Carrietta White.

Dla mnie ta książka jest w jakiś sposób także lustrem. Zwierciadło skierowane na nasze dzisiejsze społeczeństwo. Bo Carrie to młoda dziewczyna, która przez wiele, wiele lat była upokarzana przez całe swoje otoczenie - zwłaszcza przez własną matkę... i na tym też skupia się ta historia.

Za każdym razem, gdy matka odgrywała jakąś scenkę, włosy stawały mi dęba.
Ta kobieta ma tak zły fanatyzm religijny, że nie przestrzega "zasad", a zamiast tego wymyśla własne, karząc Carrie raz za razem niejako usprawiedliwiając swoje działania, mówiąc, że ta zasada lub ta kara pochodzi od Pana.
Ten sposób, w jaki King ją tu opisuje, uczynił z niej, jedną z najbardziej sadystycznych postaci w historii.

Tutaj jednak widać dość wyraźnie, że jest to pierwsze dzieło Kinga. Ale to nic złego, bo chyba każdy wie, jak King dziś pisze i jak porywa czytelników tym, co pisze.

Być może interesujące jest również to, że Stephen King miał, że tak powiem, szablon na Carrie. Bo w dzieciństwie sam znał dziewczynę, obok której nikt nigdy nie chciał siedzieć. Dziewczyna, która była całkowicie zamknięta w sobie i nieśmiała, przez co wydawała się innym bardzo dziwna. Po latach ona również odebrała sobie życie.

Prawdziwy klasyk literatury grozy. Szczególnie zainteresowały mnie tematy poruszane w książce. Jest o znęcaniu się, wykluczeniu, a zwłaszcza o byciu innym. Bardzo "krwawa" historia!

Carrie była moją pierwszą książką Kinga i ogólnie bardzo mi się podobała! Poznałeś styl pisania i po 300 stronach mogłeś po raz pierwszy przekonać się, czy King to coś dla Ciebie. Mieszanka suspensu, fantastyki, fanatyzmu i grozy jest znakomicie połączona przez mistrza horroru! Choć King od początku spojleruje kto zginie, a kto nie, to lektura jest emocjonująca. Zakończenie i tak prawie każdy zna, ale i tak było to dobre i niespodziewane. Książka nie powaliła mnie na kolana, ale uważam, że była bardzo dobra. Dla mnie zasługuje na 4/5! Tak przy okazji: styl pisania jest naprawdę wciągający.

Po raz pierwszy przeczytałem tę książkę, kiedy miałem 11 lat na wakacjach i od początku byłem uzależniony. Książka jest głównie o znęcaniu się. Można współczuć Carrie szalonej matki. Carrie w klasie jest ostracyzowana, a potem pokaz z krwią świni dopełnił swego i Carrie całkowicie traci kontrolę. Przeczytałem książkę 30 lat później i nie straciła ona nic ze swojego napięcia i wspaniałej historii. JEDNA z najlepszych książek Stephena Kinga - które chcesz czytać ponownie i ponownie!!!!

Pisarstwo Stephena Kinga naprawdę mnie rozczarowało w tej książce. Nagromadzenie relacji, wywiadów i fragmentów książek od samych zainteresowanych już sugerowało, co stanie się na końcu książki. To znacznie utrudniało czytanie w sposób interesujący i ekscytujący. Wszystko co mogę powiedzieć o głównej bohaterce to "Biedna Carrie". Gdyby jej matce zależało na niej bardziej, nie doszłoby do takiej skali wydarzeń.

Czytanie Carrie boli. Zanim historia nabierze horrorowego charakteru, jest to opowieść o dziewczynie, która przeżywa niezwykle trudne chwile. Strasznie jej współczujesz, gdy dokuczają jej w szkole i znęca się nad nią matka. Zarówno matce jak i kolegom z klasy życzysz źle, bo są źródłem wszelkiego zła. Czasami zastanawiam się, czy zdrowo jest cieszyć się brutalnym finałem tej książki.... Książka wzbudziła we mnie dużo emocji dlatego daję 5