Klasyka mistrzów. Juliusz Słowacki. Wybór poezji

Juliusz Słowacki, urodzony w 1809 roku w Krzemieńcu, to jeden z najważniejszych poetów polskiego romantyzmu. Jego ojciec, Euzebiusz, wykładał literaturę w Liceum Krzemienieckim i Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim, co wzbogaciło intelektualne zaplecze młodego Juliusza, który wzrastał pod wpływem matki, Salomei z Januszewskich, kobiety o wysokiej kulturze literackiej. Obok takich postaci jak Adam Mickiewicz i Zygmunt Krasiński, Słowacki uważany jest za jednego z trzech wieszczów narodowych.

Twórczość Słowackiego jest niezwykle różnorodna i wymyka się prostym klasyfikacjom literackim. W swojej poezji eksplorował tak treści związane z walką narodowo-wyzwoleńczą, jak i egzystencjalne pytania i refleksje nad ludzką kondycją w biegu historii. Ewolucja jego twórczości przebiegała przez różne etapy, od sentymentalizmu, przez wpływy romantyzmu Byrona, aż po rewolucyjny romantyzm z naciskiem na tematykę patriotyczną. Pod koniec życia skłaniał się ku mistycyzmowi genezyjskiemu.

Słowacki zmarł w 1849 roku w Paryżu, a jego prochy sprowadzono do Polski w 1927 roku, by spoczął w krypcie na Wawelu obok Mickiewicza. W niniejszym zbiorze jego utworów można znaleźć między innymi takie dzieła jak "Oda do wolności", "Piramidy", "Grób Agamemnona", "Testament mój", "W pamiętniku Zofii Bobrówny", "Do Ludwika Norwida" i "Sowiński w okopach Woli", które pokazują szeroki zakres talentu i głębokość myśli tego wybitnego poety.