Jedyna rewolucja

Krishnamurti jest uznawany za jednego z najwybitniejszych myślicieli i nauczycieli duchowych na świecie. Nie zajmował się wykładaniem żadnej specyficznej filozofii czy religii. Zamiast tego, jego przesłanie koncentrowało się na aspektach codziennego życia, takich jak wyzwania związane z życiem we współczesnym społeczeństwie pełnym przemocy i korupcji. Jego nauki dotyczyły także osobistego poszukiwania bezpieczeństwa i szczęścia oraz konieczności wyzwolenia się ludzkości od wnętrznych ograniczeń, takich jak strach, gniew, zranienia i smutek.

Podczas swoich wystąpień Krishnamurti nie przemawiał z pozycji guru, ale raczej jako przyjaciel, przemawiający z perspektywy osobistego zrozumienia ludzkiego umysłu. Ludzie obecni na jego wykładach często czuli, że jego słowa były skierowane bezpośrednio do nich, co było wynikiem jego empatycznego podejścia. Religijni uczeni odkrywali, że jego refleksje oferowały świeże spojrzenie na tradycyjne idee. Krishnamurti z powodzeniem wchodził w dialog z naukowcami i psychologami współczesności, badając ich teorie i czasami podkreślając ich ograniczenia. Jego nauczania zachowują swoją ważność i uniwersalność również w dzisiejszych czasach.

Większość z jego książek opiera się na zapisach przemówień, które były dokumentowane w formie stenogramów, a od 1961 roku także nagrywane. Regularnie występował w Europie Zachodniej, Stanach Zjednoczonych i Indiach. Niektóre z jego krótkich esejów, często będące wynikiem rozmów z ludźmi poszukującymi porady, zostały zebrane w książce "Pierwsza i ostatnia wolność". Zapisy z lat 1961–1962, bazujące na jego mistycznych doświadczeniach, zostały wydane jako "Dziennik z podróży". Książka, którą trzymasz, to poprawiony polski przekład "The Only Revolution" z 1970 roku.