Identical. Students. Tom 3

W „Identical” dynamika między Rosanną i Zaydenem dramatycznie eskaluje. Po osobistym rozstaniu, Rosie wybiera życie w Chicago, a Zayden wraca do Leeds z bratem. W tle pojawia się oferta nie do odrzucenia, która uderza prosto w jej plany. Trzeci tom to intensyfikacja niepewności, tęsknoty i dramatycznych sytuacji.

Autorka ponownie rozbudowuje perspektywy – narratorami są już nie tylko Rosie, ale też Zayden, Francesca, Raiden i inni . To poszerza naszą wyobraźnię bohaterów i umacnia rozwiązania emocjonalne. Zayden pisze po włosku, co dodaje autentyczności relacji, a Rosie dostarcza świeżych, „swojskich” bon motów, które rozładowują napięcie i budują sympatię .

Książka to 577 stron pełnych konfliktów, dramatów i zwrotów fabuły: pojawia się wątek dziecka i tajemnicy, które potrafią zaskoczyć . Recenzentka komentuje: „fabula mega mnie wciągnęła … czas spędzony na czytaniu minął mi w okamgnieniu” .

To tom, w którym emocje biorą górę. To przełomowy punkt – najlepiej rozpisani bohaterowie, dłuższe one-shoty i decyzje, które zmieniają bieg historii. Z pełnym przekonaniem – 5/5.

Tego totalnie się nie spodziewałam. Myślałam, że nasi bohaterowie wrócą po przerwie na uczelnię i do siebie. Ale to chyba byłoby zbyt proste. Przecież te dwa piekielne charaktery Rosie i Zaydena, które przed poprzednie dwie części szalały, nie mogą tak szybko i łatwo złagodnieć.
Działo się wiele i pewnie wszyscy po przeczytaniu dażą makaroniarę nienawiścią totalną.

Ta część zabrała mi wszystkie dobre słowa, jakie mogłam powiedzieć o tej serii do tej pory.

Nie spodobała mi się kompletnie.

Jasne, było dużo kanonicznych sytuacji, które były ważne dla rozwoju całej relacji Rosie i Zaydena, ale takiej toksyczności w książce dawno nie doświadczyłam.

Wszyscy bohaterowie zachowywali się tak okropnie i nieprzemyślanie, że co jakieś 50 stron miałam ochotę zamknąć i odłożyć tę książkę bez kończenia jej.

Moja najmniej ulubiona część (jak na razie, bo została jeszcze czwarta) i bardzo się cieszę, że mam już za sobą, chociaż gdybym miała cofnąć czas to poprosiłabym kogoś o jakieś streszczenie, żeby móc uniknąć tego odmóżdżenia.

Miejmy nadzieję, że zwieńczenie tej tetralogii będzie przynajmniej ociupinkę lepsze do przeczytania niż to.