Homo oeconomicus XXI wieku w świetle zrównoważonego rozwoju

Model homo oeconomicus, będący uosobieniem racjonalnego człowieka ekonomicznego, został opracowany jako abstrakcyjna konstrukcja teoretyczna, zakładająca, że jednostka dąży do maksymalizacji przyjemności lub minimalizacji przykrości. Takie modele są powszechnie używane w naukach ekonomicznych do analizowania zjawisk gospodarczych oraz formułowania prognoz. Niestety, prognozy oparte na tym sztywnym modelu często zawodzą i mogą prowadzić do zaburzenia relacji między człowiekiem a środowiskiem naturalnym. Aby lepiej zarządzać w harmonii z przyrodą, konieczne jest zredukowanie poziomu abstrakcji tego modelu. W tej monografii zaprezentowano nowoczesną wizję homo oeconomicus, stworzoną przy zastosowaniu programowania liniowego. Nowy model jest źródłem ważnych wniosków: PKB nie powinno być już traktowane jako główny cel działań gospodarczych, ponieważ jego intensywna maksymalizacja prowadzi do dewastacji środowiska. Autorzy postulują, że pora na odrzucenie PKB jako wskaźnika wzrostu gospodarczego oraz celu gospodarczego, w zamian proponując nowy, taksonomiczny miernik dobrobytu TMDE. Ponadto, zasady sprawiedliwości międzypokoleniowej powinny stać się prawnie umocowanymi zasadami na poziomie konstytucyjnym, co pomoże w dążeniu do zrównoważonego rozwoju, gdzie takie zasady są fundamentem.