Henryk Sławik 1894-1944. Biografia socjalisty

Książka ukazuje życie i dokonania Henryka Sławika (1894-1944), społecznika i polityka, związanego z Górnym Śląskiem. Urodził się w Szerokiej, w rodzinie chłopskiej, a przed wybuchem I wojny światowej pracował jako robotnik w Niemczech, m.in. w Altonie koło Hamburga. Podczas wojny służył w armii niemieckiej i trafił do niewoli na Syberii. Po zakończeniu wojny brał czynny udział w powstaniach śląskich i działał na rzecz Polski podczas plebiscytu, który miał zdecydować o przyszłości regionu.

W latach 20. i 30. XX wieku Sławik stał się prominentnym działaczem Polskiej Partii Socjalistycznej na Górnym Śląsku. Był redaktorem „Gazety Robotniczej”, zasiadał w radzie miejskiej oraz Śląskiej Radzie Wojewódzkiej. Przewodził też Syndykatowi Dziennikarzy Polskich Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego oraz angażował się w liczne organizacje społeczne. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, podobnie jak wielu Polaków, trafił na Węgry. Tam, dzięki zbiegowi okoliczności, kierował polskim komitetem i współpracował z Józsefem Antallem, urzędnikiem węgierskiego MSW. Razem skutecznie organizowali pomoc dla polskich uchodźców wojennych, w tym wielu Żydów, ratując tysiące osób.

Niestety, po okupacji Węgier przez Niemców w marcu 1944 roku, Sławik musiał się ukrywać. Ostatecznie został aresztowany, poddany brutalnym przesłuchaniom i deportowany do obozu koncentracyjnego w Mauthausen-Gusen, gdzie 23 sierpnia 1944 roku został powieszony wraz z innymi współpracownikami. Pośmiertnie, w 1990 roku, został uhonorowany tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata, a w 2010 roku otrzymał Order Orła Białego.