Grawitacja

Co za wspaniały thriller!

"Grawitacja" to ekscytujący thriller kosmiczny z mnóstwem akcji i głównym tematem jakim jest bakteria, która infekuje astronautów jeden po drugim z przerażającymi skutkami. Przeczytałem ją za jednym zamachem. To była opowieść, której dosłownie nie mogłem odłożyć i przeczytałem ją bardzo szybko!

Seria wypadków i tajemnic zawiera misję badawczą na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej i zamienia ją w koszmar. Nagle wybucha nowa, dziwna choroba, która zagraża całej załodze. Wkrótce okazuje się, że za kulisami dzieje się więcej, niż wiedzieliśmy. W sprawę angażuje się rząd, który zdaje się wiedzieć o wiele więcej, niż mówi. Emma Watson, lekarz na stacji, zmaga się z leczeniem czegoś, co nie przypomina niczego, co widziała do tej pory. Jej zrażony mąż, Jack McCallum, jest na miejscu, próbując znaleźć cokolwiek, co mogłoby pomóc. Między NASA a innymi organami władzy toczy się walka, w której tajemnice tego, co się dzieje, stopniowo wychodzą na jaw. Czy załoga może zostać uratowana? Czy ziemi grozi niebezpieczeństwo ze strony zupełnie nowej choroby? Czy ludzie będą nadal ginąć, aby utrzymać tajemnicę?

Są pewne niedociągnięcia, które sprawiają, że daję tylko 4 gwiazdki. Po pierwsze, jest tu zbyt wiele postaci. Zacząłem zapisywać imiona ich wszystkich, żeby móc ich ogarniać, a prawie każdy rozdział wydawał się wprowadzać kogoś nowego. To może stać się trochę mylące. Po drugie, trzeba było bardziej skupić się na Emmie i innych astronautach, którzy utknęli w przestrzeni i umierają w makabrycznych okolicznościach. Były to postacie, o których musieliśmy wiedzieć najwięcej i troszczyć się o nie, ponieważ to one były w niebezpieczeństwie. Zbyt dużo czasu spędzono na ziemi z Jackiem, i na różnych spotkaniach: rząd, wojsko, NASA spotykali się w celu ustalenia, co uczynić z losem astronautów. Zbyt często myślałem: "Wracaj na stację kosmiczną!". "Grawitacja" przy tych niedociągnięciach wciąż jednak bardzo mi się podobała, tak że nie chciałem jej odłożyć i zrobiłem to dopiero wtedy, gdy zasnąłem! Na szczęście dotarłem do ostatniej części, więc mogłem spać spokojnie wiedząc, że wszystko się ułoży! Uwielbiam wszystkie jej książki, a ta nie jest wyjątkiem.

Książka opowiada o dr Emmie Watson i pięciu innych wybranych astronautach, którzy mają wziąć udział w wyprawie życia, badając żywe istoty w kosmosie. Jednak obca forma życia znaleziona w najgłębszych szczelinach dna oceanu, zostaje przypadkowo wniesiona na pokład wahadłowca Atlantis. Ta zmutowana obca forma życia okaże się śmiertelnym wirusem, który wkrótce narazi ludzi na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej na okropną śmierć. W końcu tylko szczęśliwa obserwacja Emmy na eksperymentalnych myszach laboratoryjnych daje wskazówkę, w jaki sposób zapobiec katastrofie przed dotarciem na Ziemię i wymazaniem milionów ludzi. Losy jego i jej byłego męża, Jacka McCalluma, astronauty na przymusowej emeryturze, splatają się w dramatycznej, ostatecznej próbie ocalenia stacji kosmicznej i misji.

Gerritsen genialnie opisuje sposoby i trudności związane z leczeniem chorych ludzi wewnątrz modułu kosmicznego. Jej opis tego, jak brak grawitacji wpływa na proces pobierania krwi i zakładania rurki do nosa, sprawił, że mimowolnie zakręciło mi się w głowie. Dr Watson robi wszystko, co w jej mocy, ale jej koledzy umierają jeden po drugim, a ludzie w NASA nie chcą ryzykować sprowadzenia platformy z powrotem na ziemię. Jedynie mąż Emmy, lekarz i astronauta, nie chce się z nią rozstać.

"Grawitacja" zaczyna się dość powoli, wprowadzając dużo żargonu naukowego, co było konieczne, ale trochę trudne do przebrnięcia. Później zaczęło robić się naprawdę wspaniale, a druga część, zakończenie i wyjaśnienia powaliły mnie na łopatki.

"Czy człowiek ma groźniejszego przeciwnika niż on sam? - pytamy siebie.
Otóż ma.
Chociaż go nie widzimy, ten przeciwnik jest wszędzie wokół nas. W nas samych. W powietrzu, którym oddychamy, w produktach, którymi się odżywiamy. Od początków dziejów ludzkości zawsze był naszą nemezis i będzie żył długo po tym, jak znikniemy z powierzchni ziemi. Tym przeciwnikiem jest świat mikrobów, który na przestrzeni stuleci zabił więcej ludzi niż wszystkie prowadzone przez człowieka wojny" - czyż nie jest to całkowicie adekwatne do panującej obecnie na świecie sytuacji? ;)

Co za wspaniały thriller!

"Grawitacja" to ekscytujący thriller kosmiczny z mnóstwem akcji i głównym tematem jakim jest bakteria, która infekuje astronautów jeden po drugim z przerażającymi skutkami. Przeczytałem ją za jednym zamachem. To była opowieść, której dosłownie nie mogłem odłożyć i przeczytałem ją bardzo szybko!

Seria wypadków i tajemnic zawiera misję badawczą na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej i zamienia ją w koszmar. Nagle wybucha nowa, dziwna choroba, która zagraża całej załodze. Wkrótce okazuje się, że za kulisami dzieje się więcej, niż wiedzieliśmy. W sprawę angażuje się rząd, który zdaje się wiedzieć o wiele więcej, niż mówi. Emma Watson, lekarz na stacji, zmaga się z leczeniem czegoś, co nie przypomina niczego, co widziała do tej pory. Jej zrażony mąż, Jack McCallum, jest na miejscu, próbując znaleźć cokolwiek, co mogłoby pomóc. Między NASA a innymi organami władzy toczy się walka, w której tajemnice tego, co się dzieje, stopniowo wychodzą na jaw. Czy załoga może zostać uratowana? Czy ziemi grozi niebezpieczeństwo ze strony zupełnie nowej choroby? Czy ludzie będą nadal ginąć, aby utrzymać tajemnicę?

Są pewne niedociągnięcia, które sprawiają, że daję tylko 4 gwiazdki. Po pierwsze, jest tu zbyt wiele postaci. Zacząłem zapisywać imiona ich wszystkich, żeby móc ich ogarniać, a prawie każdy rozdział wydawał się wprowadzać kogoś nowego. To może stać się trochę mylące. Po drugie, trzeba było bardziej skupić się na Emmie i innych astronautach, którzy utknęli w przestrzeni i umierają w makabrycznych okolicznościach. Były to postacie, o których musieliśmy wiedzieć najwięcej i troszczyć się o nie, ponieważ to one były w niebezpieczeństwie. Zbyt dużo czasu spędzono na ziemi z Jackiem, i na różnych spotkaniach: rząd, wojsko, NASA spotykali się w celu ustalenia, co uczynić z losem astronautów. Zbyt często myślałem: "Wracaj na stację kosmiczną!". "Grawitacja" przy tych niedociągnięciach wciąż jednak bardzo mi się podobała, tak że nie chciałem jej odłożyć i zrobiłem to dopiero wtedy, gdy zasnąłem! Na szczęście dotarłem do ostatniej części, więc mogłem spać spokojnie wiedząc, że wszystko się ułoży! Uwielbiam wszystkie jej książki, a ta nie jest wyjątkiem.

Książka opowiada o dr Emmie Watson i pięciu innych wybranych astronautach, którzy mają wziąć udział w wyprawie życia, badając żywe istoty w kosmosie. Jednak obca forma życia znaleziona w najgłębszych szczelinach dna oceanu, zostaje przypadkowo wniesiona na pokład wahadłowca Atlantis. Ta zmutowana obca forma życia okaże się śmiertelnym wirusem, który wkrótce narazi ludzi na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej na okropną śmierć. W końcu tylko szczęśliwa obserwacja Emmy na eksperymentalnych myszach laboratoryjnych daje wskazówkę, w jaki sposób zapobiec katastrofie przed dotarciem na Ziemię i wymazaniem milionów ludzi. Losy jego i jej byłego męża, Jacka McCalluma, astronauty na przymusowej emeryturze, splatają się w dramatycznej, ostatecznej próbie ocalenia stacji kosmicznej i misji.

Gerritsen genialnie opisuje sposoby i trudności związane z leczeniem chorych ludzi wewnątrz modułu kosmicznego. Jej opis tego, jak brak grawitacji wpływa na proces pobierania krwi i zakładania rurki do nosa, sprawił, że mimowolnie zakręciło mi się w głowie. Dr Watson robi wszystko, co w jej mocy, ale jej koledzy umierają jeden po drugim, a ludzie w NASA nie chcą ryzykować sprowadzenia platformy z powrotem na ziemię. Jedynie mąż Emmy, lekarz i astronauta, nie chce się z nią rozstać.

"Grawitacja" zaczyna się dość powoli, wprowadzając dużo żargonu naukowego, co było konieczne, ale trochę trudne do przebrnięcia. Później zaczęło robić się naprawdę wspaniale, a druga część, zakończenie i wyjaśnienia powaliły mnie na łopatki.

"Czy człowiek ma groźniejszego przeciwnika niż on sam? - pytamy siebie.
Otóż ma.
Chociaż go nie widzimy, ten przeciwnik jest wszędzie wokół nas. W nas samych. W powietrzu, którym oddychamy, w produktach, którymi się odżywiamy. Od początków dziejów ludzkości zawsze był naszą nemezis i będzie żył długo po tym, jak znikniemy z powierzchni ziemi. Tym przeciwnikiem jest świat mikrobów, który na przestrzeni stuleci zabił więcej ludzi niż wszystkie prowadzone przez człowieka wojny" - czyż nie jest to całkowicie adekwatne do panującej obecnie na świecie sytuacji? ;)