Głębokie Południe. Cztery pory roku na głuchej prowincji

Paul Theroux w swojej książce "Głębokie Południe" prowadzi nas przez region, gdzie historia wciąż jest obecna i wyraźna — tutaj relacje rasowe nadal obfitują w napięcia i nieporozumienia. Wiele osób pamięta jeszcze dni segregacji rasowej, a niektórzy sądzą, że nigdy się naprawdę nie skończyła. Społeczność znajduje swoje centrum w lokalnym kościele, a w niedziele mieszkańcy często odwiedzają jarmarki z bronią, które zdają się przypominać, jakby wojna secesyjna wydarzyła się zaledwie wczoraj. Krajobraz tych miejsc naznaczony jest polami bawełny, choć obecnie bawełna ustępuje miejsca innym uprawom.

Choć Południe jest często nawiedzane przez huragany i zmaga się z biedą oraz zacofaniem, równocześnie zachwyca swoją muzyką, kuchnią i niegasnącym poczuciem humoru. Theroux, obserwując biedę i nierówności, nie kryje swojego gniewu i zaskoczenia, ale jednocześnie podziwia ducha walki i odwagę lokalnych działaczy społecznych oraz mieszkańców dotkniętych przeciwnościami losu.

W swojej narracji Theroux przywołuje również postaci drugoplanowe — znanych i mniej znanych pisarzy, którzy także starali się zrozumieć ten niezwykły świat Południa. Wśród nich znajdują się William Faulkner, Mary Ward Brown, Mark Twain, Carson McCullers oraz Tennessee Williams, którzy podobnie jak Theroux, próbowali uchwycić fenomen tego regionu.