Fotoalbum

W „Fotoalbumie” Tomasza Majzela odkrywamy serię wierszy, w których minimalizm językowy jest kluczem do ukazania najgłębszych prawd. Majzel z wielką starannością dobiera słowa, nadając im znaczenie poprzez ich oszczędne użycie i precyzyjne wybory. Jego poetycki styl cechuje się powściągliwością, co pozwala stworzyć wyjątkowy nastrój sprzyjający refleksji nad przemyślnie sformułowanymi myślami.

Na stronach tych wierszy odnajdujemy obraz samotności w małym, nieruchomym miasteczku, gdzie natura zdaje się być obojętna. Główna postać, pełniąca rolę przechodnia i filozofa, przede wszystkim jednak zasługuje na miano uważnego obserwatora rzeczywistości. Dzięki swojej subiektywnej perspektywie, z niezwykłą wnikliwością interpretuje szczegóły otoczenia.

Stara się pojąć sens istnienia w miejscu styku osobistego wnętrza i świata zewnętrznego, obszarów często w konflikcie. Cisza, którą Majzel buduje w swojej poezji, wymaga cierpliwego wsłuchiwania się, by móc odkryć w niej subtelne kontury słów.