Dzika dywizja. Historia Czerwonych Beretów

6 Dywizja Powietrznodesantowa, będąca duchowym spadkobiercą tradycji generała Sosabowskiego i jego 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej, była czymś więcej niż tylko jednostką wojskową. Wzorując się na zachodnich formacjach komandosów, polscy spadochroniarze zdobyli reputację niezwykle sprawnych żołnierzy, którzy jednocześnie okazywali nieugiętą postawę wobec politycznych nacisków. Komunistyczni przywódcy obawiali się ich użyć w czasie kluczowych protestów społecznych, takich jak wydarzenia marca 1968 roku czy zamieszki na Wybrzeżu w 1970 roku.

W nowej książce Piotra Korczyńskiego, żołnierze tej elitarnej formacji dzielą się swoimi wspomnieniami na temat surowego szkolenia i wyzwań, z jakimi musieli się mierzyć, służąc ojczyźnie w trudnych politycznie czasach. Opowiadają o dylematach związanych z zachowaniem honoru oraz o kosztach, jakie przyszło im ponieść po upadku komunizmu, gdy Polska odzyskała wolność.

Dla wielu osób, służba w tak prestiżowej jednostce była spełnieniem marzeń. Czerwony beret i emblemat orła były symbolami, które budziły szacunek zarówno w środowisku zawodowym, jak i prywatnym. Bycie spadochroniarzem wymagało nie tylko siły fizycznej, lecz także determinacji i zawziętości. Ci, którzy przeszli wymagające szkolenie, często odnajdywali się w życiu cywilnym łatwiej niż inni. Mimo nacisków propagandowych sugerujących, że byli oni jedynie narzędziami Układu Warszawskiego, sami żołnierze wyróżniali się świadomością swojego faktycznego znaczenia i porównywali się do amerykańskich komandosów. Ich tożsamość kształtowana była przez wspomnienia o oficerach tak wybitnych jak generał Sosabowski, co czyniło tę jednostkę wyjątkową i pełną charakteru.