Dziennik z internowania

W mroźny niedzielny poranek 13 grudnia 1981 roku Polacy usłyszeli w radiu i telewizji przemówienie generała Jaruzelskiego, ogłaszającego wprowadzenie stanu wojennego. Te dramatyczne wydarzenia zastały profesora Władysława Bartoszewskiego, który wraz z innymi intelektualistami został zatrzymany i przewieziony do więzienia w Białołęce. Kilka dni później trafił do ośrodka internowania w Jaworzu, niedaleko Drawska, gdzie przez cztery miesiące skrupulatnie prowadził dziennik, starając się uchwycić codzienne przeżycia i nastroje.

Unikalnym walorem zapisków Bartoszewskiego są reprinty oryginalnych stron jego dziennika, zaproszenia na spotkania P.E.N. Clubu, pocztówki i cenna „Księga Pamiątkowa”, upamiętniająca jego 60. urodziny oraz 40 lat pracy twórczej. Od momentu zatrzymania czuł potrzebę dokumentowania rzeczywistości, nawet jeśli początkowo warunki na to nie pozwalały. Z czasem udało mu się notować codzienne spostrzeżenia, choć stale groziła im konfiskata.

Bartoszewski, mianowany starostą internowanych w Jaworzu, zyskał ten tytuł dzięki swojemu doświadczeniu i cechom charakteru: energii, równowadze ducha, spokoju i silnemu poczuciu sprawiedliwości. W jego rękach znalazło się rozdawanie darów – żywności i odzieży – oraz składanie próśb do komendanta obozu.

„Dziennik” oraz „Księga jubileuszowa” to niczym migawkowe fotografie tamtych czasów, utrwalające wydarzenia, słowa i emocje. Ich kartki przechowują nie tylko zapis trudnych chwil, ale także świadectwo, które warto ocalić od zapomnienia.